Disturbed is al jaren geen spannende band meer. In de begindagenbracht de formatie nog een paar aangename platen uit met daarop een aantal klassiekers, maar tegenwoordig hoef je van Disturbed weinig meer te verwachten dan een herhaling van zetten. Toch probeerde de groep het in 2018 op Evolution met een ander geluid.
De cover The Sound Of Silence (Simon & Garfunkel) was een gigantisch succes en zorgde ervoor dat een heleboel mensen die nog nooit een noot van Disturbed hadden gehoord, de band leerden kennen. Door met een plaat te komen die vol stond met gevoelige ballads en generieke nummers hoopte Disturbed dit succes verder uit te breiden. Dat gebeurde echter niet. Bij veel fans ontstond het beeld van doorzichtige cashgrab en sell-out en het nieuwe opgepoetste "volwassen" imago sloeg niet aan. Ook de nieuwe liefhebbers dienden zich niet echt aan en zodoende klinkt plaat nummer acht Divisive gewoon weer als Disturbed.
Gelukkig klinkt een generiek Disturbed-album vaak best vermakelijk. Elke plaat bevat wel een aantal aardige en catchy tracks en dat is op Divisive ook het geval. Zo opent de plaat energiek met HeyYou. Alle elementen waar de formatie om bekendstaat komen aan bod. De typerende gitaarriffs, het hakkende ritme en de uiterst herkenbare zang van David Draiman. Daarnaast bevat de track een goed refrein.
Deze lijn wordt vastgehouden op Divisive en daarbij weet de band een paar goede thema's aan te kaarten. Er wordt kritischgekeken naar de maatschappij en dan vooral naar de wijze van omgang met elkaar en de negatieve rol die sociale media daar tegenwoordig in spelen. Dit komt terug in een aantal fijne nummers (Divisive en Love To Hate). De sterkste composities vindje uiteindelijk terug op de eerste helft van de plaat. Daarna klinkt het materiaal vooral inwisselbaar, al is het duet Don't Tell Me met Ann Wilson (Heart) nog een positieve uitzondering.
Uiteindelijk mis je weinig aan de nieuwe plaat van Disturbed. Het geheel ligt prettig in het gehoor en de band weet precies wat deze doet. De muziek is vakkundig in elkaar gezet en de plaat bevat geen nummers die door de ondergrens zakken, maar ook geen songs waar de formatie om herinnerd zal blijven worden. Na de vorige plaat is het logisch dat Disturbed op safe speelt, maar de groep lijkt nog steeds niet in te zien wat zijn fanbase echt mist. Disturbed hoeft geen andere richtingen te verkennen, maar dat oprechte stukje rauwheid en emotie van de begindagen zorgde ervoor dat de muziek spannend was. Nu die spanning plaats heeft gemaakt voor inwisselbare nummers die moeten voldoen aan een bepaald keurmerk, blijft er te weinig memorabele muziek over.
Tracklist:1. Hey You
2. Bad Man
3. Divisive
4. Unstoppable
5. Love To Hate
6. Feeding The Fire
7. Don't Tell Me (feat. Ann Wilson)
8. Take Back Your Life
9. Part Of Me
10. Won't Back Down
