Een jaar te laat - vorig jaar was immers het twintigjarig jubileum - pakt Nuclear Blast Records uit met een hernieuwde versie van een van de klassieke blackmetalalbums uit het begin van deze eeuw. Ik heb het over Puritanical Euphoric Misanthropia, het album waarmee de Noorse, symfonische blackmetalformatie Dimmu Borgir definitief zijn status als undergroundband achter zich laat en doorbreekt naar de massa. Het is een tijdperk waarin dit genre op zijn hoogtepunt is. Een jaar eerder verschijnt het commercile doorbraakalbum Midian van Cradle Of Filth. Samen horen deze bands tot de gezichten van een tijdperk waarin gothic en black metal samenkomen in theatrale grandeur en duistere romantiek.
De belangrijkste vraag bij opnieuw gemixte en gemasterde klassiekers is altijd of de nieuwe versie meerwaarde heeft. Het is immers een riskante onderneming. Vaak wordt de charme van het oorspronkelijke materiaal opgegeven ten koste van een al te moderne of gecomprimeerde sound, waardoor de nieuwe versie van dergelijke albums al snel in de vergaarbakken belandt. Het overkwam uiteenlopende groepen als Manowar, In Flames en Exodus al eerder. In het geval van Dimmu Borgir waren de reacties op de vernieuwde versie van Stormblst (onder de naam Stormblst MMV) wisselend. Hoe pakt de nieuwe mix uit bij Puritanical Euphoric Misanthropia?
Eerlijk is eerlijk, deze nieuwe versie is gezegend met een uitstekend geluid. Hoewel het oorspronkelijke album in mijn herinnering prima is geproduceerd - ik kan me nog goed voor de geest halen hoeveel indruk de massieve sound destijds maakte - klinkt deze versie toch wat voller. Het drumgeluid is iets minder industrieel, waardoor het geheel organischer over komt. Door de volle, rijkere sound komen bepaalde details beter tot hun recht. Met name het creatieve toetsenwerk van Mustis klinkt beter, omdat enkele details, die in oorspronkelijke versie verloren gingen, nu beter te horen zijn.
Vanuit creatief oogpunt laat Puritanical Euphoric Misanthropia Dimmu Borgir op zijn hoogtepunt horen. Vooral de eerste helft van de schijf mag gerust legendarisch genoemd worden. Ik durf wel te stellen dat Blessings Upon The Throne Of Tyranny, Hybrid Stigmata - The Apostasy en bovenal het magistrale Kings Of The Carnival Creation tot de beste nummers behoren die de band in zijn carrire heeft geschreven. Het zijn fantastische, gelaagde en epische composities, met een grote rol voor briljant in de muziek geweven orkestraal geweld. Laatstgenoemde track zorgt nog steeds voor kippenvel met zijn gracieuze overgang naar een ingetogen gedeelte met majestueuze, meeslepende cleane zang van Simen Hestns (ICS Vortex). Ook de tweede helft van het album klinkt nog steeds zeer memorabel. Hoewel deze tracks iets minder geniaal zijn, weten het vurige en beenharde IndoctriNation en het met groovende riffs doorspekte The Maelstrom Mephisto nog steeds te overtuigen.
Heel wat minder ben ik te spreken over de bonus-cd Dust Of Cold Memories, die beter achterwege had kunnen blijven. Het schijfje staat vol met nogal krakkemikkige demo-opnames van de meeste nummers. Hoewel de kwaliteit van de composities al in embryonale vorm aanwezig is, rammelt de uitvoering aan alle kanten. Dat is misschien charmant bij bepaalde lo-fi blackmetalbands, maar zeker niet bij de epische en orkestrale muziek van Dimmu Borgir. Dieptepunt is een ronduit abominabele versie van openingstrack Fear And Wonder, die klinkt als een soort kermisvariant uitgevoerd door een stel dronken clowns. In dit geval hoor ik toch echt liever alleen het opgepoetste en blinkende eindproduct. Van een goede roman hoeven we immers ook geen kladversie te lezen.
Wie zich beperkt tot het oorspronkelijke album, hoort een symfonisch blackmetalmeesterwerk dat - zeker in deze versie - de tand des tijds moeiteloos heeft doorstaan. Laten we hopen dat Dimmu Borgir iets van deze creatieve grootsheid meeneemt in het schrijfproces van een eventueel nieuw album.
Cd 1:
1. Fear And Wonder
2. Blessings Upon The Throne Of Tyranny
3. Kings Of The Carnival Creation
4. Hybrid Stigmata - The Apostasy
5. Architecture Of A Genocidal Nature
6. Puritania
7. IndoctriNation
Cd 2:
1. The Maelstrom Mephisto
2. Absolute Sole Right
3. Sympozium
4. Perfection Or Vanity
5. Burn In Hell (Twisted Sister-cover)
6. Devil's Path
Cd 3 - Dust Of Cold Memories:
1. Hybrid Stigmata - The Apostasy (Preprod Session 2000)
2. Blessings Upon The Throne Of Tyranny (Preprod Session 2000)
3. IndoctriNation (Preprod Session 2000)
4. Architecture Of A Genocidal Nature (Preprod Session 2000)
5. Absolute Sole Right (Preprod Session 2000)
6. Fear And Wonder (The Kolbotn Tapes)
7. Blessings Upon The Throne Of Tyranny (The Kolbotn Tapes)
8. Kings Of The Carnival Creation (The Kolbotn Tapes)
9. Puritania (The Kolbotn Tapes)
10. The Maelstrom Mephisto (The Kolbotn Tapes)
11. Sympozium (The Kolbotn Tapes)
