Wie niet beter weet, zal op basis van de albumtitel en bandnaam vermoeden dat Hell Fire de zoveelste belegen blackmetalband is, die inspiratieloos genreclichs recyclet. Niets is echter minder waar. Dit gezelschap uit Californi levert authentieke heavy/speed metal, die met een immense portie enthousiasme en energie wordt gebracht. Nu wil dat op zichzelf nog niet veel zeggen. Er zijn immers genoeg bands in deze niche van oldschoolverheerlijking waarvan het enthousiasme mijlenver vooruitloopt op de instrumentbeheersing van de bandleden. Hell Fire combineert energieke en frisse songs echter met puur muzikaal vakmanschap. Voeg daaraan toe dat de heren ook nog weten hoe ze een goede compositie moeten schrijven en het mag duidelijk zijn dat Reckoning een album is om rekening mee te houden.
Eerlijk gezegd was ik al danig onder de indruk van Hell Fire sinds het drie jaar geleden verschenen Mania, een verrukkelijk album dat nog steeds regelmatig mijn trommelvliezen masseert. Vaak blijkt de opvolger dan in de praktijk wat tegen te vallen, maar gelukkig is daar op Reckoning geen sprake van. Sterker nog: het lijkt erop dat Hell Fire de precaire balans weet te bewaken tussen het verrijken en verdiepen van zijn muziek zonder daarbij in te boeten qua bezieling en authenticiteit. Zo zijn de composities op dit album wat diverser en rijker qua details dan op de voorganger. Tegelijkertijd weet Hell Fire ook op Reckoning zijn dadendrang en jongehondeninstelling te kanaliseren in doordachte en vlammende tracks.
Hell Fire geeft al direct met het titelnummer zijn hernieuwde visitekaartje af. Het is een geweldige track vol epische heavy metal, voorzien van heerlijke uithalen, prachtig leadgitaarwerk en een flinke dosis nostalgie. Het smakelijke soleerduet had zo op het oude werk van Iron Maiden kunnen staan. Dat geldt overigens voor meerdere nummers, want gitaristen Tony Campos en Jake Nunn strooien werkelijk met gouden, op de leest van de Britse legendes geschoeide riffs. Dat maakt Thrill Of The Chase en met name Many Worlds tot niet te versmaden lekkernijen.
Op andere momenten schiet de band uit de slof met venijnige thrash, zoals het aan het oudere werk van Exodus refererende Addicted To Violence (dat meer dan een beetje genspireerd lijkt door de klassieker Bonded By Blood). Het is eigenlijk ondanks het jachtige tempo de minst spannende track van Reckoning. Dan is juist het diversere, beter opgebouwde Tortuga Nights een stuk sterker dankzij het fabuleuze, gelikte gitaarwerk van Campos en Nunn. Laatstgenoemde neemt ook de zang voor zijn rekening en doet dat met verve. Zijn stemgeluid heeft een lekker rauw en ongepolijst randje, maar is tevens melodieus genoeg om mee te kunnen met de betere heavymetalzangers van tegenwoordig, ook al is zijn bereik enigszins beperkt.
De elf nummers op Reckoning blijven ook na herhaaldelijke luisterbeurten fier overeind. Want naast bovengenoemde tracks verdienen ook Medieval Cowboys (een energiebom die voor een grijns van oor tot oor zorgt en live ongetwijfeld luidkeels meegezongen zal worden) en It Ends Tonight (een lekkere meezinger die is opgebouwd rondom een stoer ritme en middels spetterend soleerwerk uitwaaiert) een eervolle vermelding. De productie is bovendien een stuk strakker en voller dan op het vorige album, waardoor de muziek meer impact heeft, zonder dat de sound gekunsteld klinkt. Kortom: wie Hell Fire nog niet heeft ontdekt, maar wel van authentieke, eersteklas heavy metal houdt, dient zich te spoeden naar de dichtstbijzijnde platenzaak. Met Reckoning vestigt Hell Fire zich namelijk definitief in de top van de uitdijende groep bands die teruggrijpen op de helden van het verleden.
Tracklist:
1. Reckoning
2. Medieval Cowboys
3. It Ends Tonight
4. Thrill Of The Chase
5. Addicted To Violence
6. Tortuga Nights
7. Eye For An Eye
8. Many Worlds
9. Nowhere Fast
10. A Dying Moon
11. The Executioner
