De Duitse treurwilgen van Lacrimas Profundere behoren inmiddels tot de gevestigde orde binnen de gothic rock. Begonnen als gothic/doommetalband is het gezelschap rondom gitarist Oliver Nikolas Schmid al snel opgeschoven richting pakkende, toegankelijke gothic rock. Ik ben een jaar of vijftien geleden aangehaakt door het zwoele, erg goed in het gehoor liggende Filthy Notes For Frozen Hearts (2006). Catchy als de neten, duisternis verpakt in vierentwintig karaats, in melancholie gewentelde composities die qua structuur behoorlijk poppy aandoen. Naast de heerlijk in het gehoor liggende, beklijvende nummers vormt zanger Christopher Schmid (inderdaad: de broer van) lange tijd de voornaamste troef van de band. Zijn diepe, donkere stemgeluid resoneert fantastisch met de droefgeestige riffs.
Het fraai getitelde How To Shroud Yourself With Night is alweer de dertiende langspeler van de heren. Er zijn in de laatste jaren nogal wat bezettingswisselingen geweest. Zo is niet alleen Christopher Schmid opgestapt, maar is ook zijn opvolger Rob Vitacca alweer enige tijd vertrokken. Frontman van dienst is inmiddels de Mexicaanse zanger Julian Larre, die er sinds het wat wisselvallige Bleeding The Stars (2019) bij is. Hij beschikt over een redelijk stemgeluid, maar komt niet in de buurt van zijn voorgangers. Vooral zijn grunts pakken wat matjes uit. Het is dan ook jammer dat hij daar relatief vaak gebruik van maakt.
Ook in muzikaal opzicht lijkt Lacrimas Profundere een beetje zoekende. Met Hope Is Here (2016) en het eerder genoemde Bleeding The Stars zoekt de band iets meer het experiment op, maar daarmee vergeet het gezelschap dat het juist de catchy, relatief eenvoudige tracks zijn waarmee men het best uit de verf komt. Zo behoren het heerlijke A Cloak Woven Of Stars en In A Lengthening Shadow tot de hoogtepunten, juist omdat er niet gexperimenteerd wordt en de band voortbouwt op zijn typische sound. Het zijn tegelijkertijd stuwende en sombere tracks, met pakkende refreinen en prettige ritmes: kwaliteitsmateriaal waarop de band het patent lijkt te hebben. Ook het kleverige, op de rand van kitscherige An Invisible Beginning (met een stevige muzikale knipoog naar HIM) smaakt nog steeds lekker.
Helaas staat er ook relatief veel nogal matig materiaal op How To Shroud Yourself With Night. Dat zijn de momenten waarop Lacrimas Profundere nadrukkelijk op zoek lijkt naar een nieuwe stijl. Neem het saaie openingsnummer Wall Of Gloom en The Vastness Of Infinity, of het fragmentarische Unseen, die alle weinig indruk maken. The Curtain Of White Silence lijkt zelfs wel op een soort mislukte nu-metal-ballad, inclusief een zichzelf overschreeuwende Larre, wiens stemgeluid hier behoorlijk in de irritatiezone komt. De plotselinge versnelling maakt de track alleen nog maar incoherenter. Slechts in het gothic rock meets melodieuze death metal-experiment To Disappear In You slagen de heren erin om verfrissend uit de hoek te komen.
Al met al biedt dit album echter te weinig goede momenten om echt te overtuigen. Enkele tracks zullen nog wel eens voorbijkomen in een playlist, maar gezien het relatief grote aantal teleurstellende nummers vermoed ik dat How To Shroud Yourself With Night sneller in de vergetelheid raakt dan de bladeren dezer dagen van de bomen vallen.
Tracklist:
1. Wall Of Gloom
2. A Cloak Woven Of Stars
3. Nebula
4. In A Lengthening Shadow
5. The Curtain Of White Silence
6. Unseen
7. The Vastness Of Infinity
8. To Disappear In You
9. An Invisible Beginning
10. Shroud Of Night
