De tweemansformatie Grima is afkomstig uit Rusland en is het geesteskind van de tweelingbroers Morbius (gitaar, bas) en Vilhelm (zang, gitaar, bas, keyboard). Hoewel de groep, afkomstig uit de Siberische stad Krasnoyarsk, al sinds 2015 actief is, hebben beide mannen niet al te veel naamsbekendheid weten te genereren. Desondanks is Frostbitten alweer de vijfde langspeler van Grima. Het vorig jaar verschenen Rotting Garden (2021) werd door collega Sam nog met aardig wat enthousiasme ontvangen. Hoe staat de band er een jaar later voor?
Met deze bandnaam en albumtitel zal het niemand verbazen dat Grima black metal maakt. Hoewel de dreigend uitziende maskers die de bandleden dragen enigszins een associatie met Mgla oproepen, ligt de nadruk van de muziek op de atmosferische kant van het genre. Denk aan namen als Wodensthrone, Drudkh, Kroda en Imperium Dekadenz om een beeld te krijgen. Het gebruik van de accordeon, gespeeld door gastmuzikant Sergey Pastukh, zorgt voor een lichte folktint. Het instrument heeft overigens een relatief subtiele rol gekregen en wordt zeker niet te nadrukkelijk ingezet. Het knappe is daarbij dat de muziek er geen seconde frivool of platvloers door klinkt, terwijl dat toch associaties zijn die veel mensen met dit instrument zullen hebben. Niets daarvan: Frostbitten doet zijn naam en albumhoes eer aan.
Op de beste momenten van Frostbitten zorgt het ondersteunende gebruik van de accordeon voor kunstig in de grimmige black metal verweven, melodieuze aanknopingspunten. Een mooi voorbeeld is het meeslepende Giants Eternal Sleep, een track die op sterke wijze wisselt tussen deinende folkritmes en ijzige blackmetalriffs. De vaak statige composities, zoals de uitgesponnen opener Gloomy Heart Of The Coldest Land en het bijna tien minuten durende, afwisselende Winter Morning Tower, doen ook wel wat denken aan het recentere werk van het Hongaarse Sear Bliss, dat eveneens op elegante wijze sfeervolle black metal combineert met majestueuze folkelementen. Fraai is ook Into The Twilight, met name dankzij de druilerige, melancholische gitaarmelodie, die als rode draad door het nummer loopt.
Niet ieder nummer is even sterk. Zo ontwikkelt Hunger God zich ondanks een sterk begin vol Bathoriaanse heroek uiteindelijk tot een wat anonieme blackmetaltrack, die het vooral van Belphegor-achtig drumwerk moet hebben. Daarnaast zal Grima niet snel de originaliteitsprijs winnen, ook al is de accordeon een troef van de band. Maar ondanks die kleine minpunten overheerst het positieve gevoel. Frostbitten zit goed in elkaar, de nummers weten veelal de juiste sfeer te creren en de langgerekte screams in combinatie met de uitstekende, grimmige maar krachtige sound zorgen ervoor dat het album op de juiste (vries)temperatuur de speakers uit komt. Hoewel het werk van Grima niet bepaald revolutionair is, zal Frostbitten de liefhebbers van sfeervol, onderkoeld tremologetokkel vast en zeker bekoren.
Tracklist:
1. Gloomy Heart Of The Coldest Land
2. Giant's Eternal Sleep
3. Into The Twilight
4. Hunger God
5. Moonspell And Grief
6. Winter Morning Tower
7. Mana
