Voorganger 'Apocalyptic Millennium' kende slechts n naar euveltje en dat was het drumgeluid en het soms enigszins rommelige spel.
Op deze nieuwe plaat is daar geen sprake meer van, Vilkates levert namelijk een epische krachtpatser af van bijzonder grote proporties.
Allereerst valt op dat het drumgeluid nu wel goed is, ok het mag dan soms een klein beetje getriggered klinken, maar dat is altijd beter dan het simpele geklepper op de voorganger. Ook valt het op dat de band zichzelf een meer episch en melodieus geluid heeft aangemeten. Slopen er op het vorige album al langzamerhand keyboards in het geheel, nu heeft de band dan een vaste toetsenist en dit is zeker geen slechte zet geweest. Vooral in het intro weet deze Adversarius zich te bewijzen met een donker toetsentapijt.
Tot zover de veranderingen binnen de sound van de band. Het album is opgedeeld in 3 hoofdstukken en alle thema's hebben weer een iets ander geluid. Zo gaat men in het eerste hoofdstuk op een meer melodieuze toer en wisselt men rossende stukken regelmatig af met sferische passages. Ook is er clean zang aanwezig en dat is eigenlijk een beetje jammer. De beste man zingt namelijk zo vals als een kraai en het is pijnlijk om te horen hoe de zanger zich in moeilijke bochten wringt om de juiste zanglijn te blijven volgen. En dat terwijl het bewuste nummer Cold Blooded muzikaal toch verassend fris en spetterend klinkt. De gitaren zijn heerlijk en de keyboards draaien op de achtergrond de meest sfeervolle melodien af. Echter weten deze pluspunten dat nummer niet te redden.
Het tweede hoofdstuk bestaat uit een aantal nummers, waarvan de titels de namen van de bandleden bevatten. In deze songs keert men wat meer terug naar de stijl van het vorige album, maar dankzij acoustische intermezzo's en gesproken zang blijft de duistere melancholieke sfeer toch gehandhaafd. Vooral in het nummer Adversarius dat dankzij het pakkende refrein en een kalm tussenstukje volledig weet te overtuigen. De teksten komen wat zelfverheerlijkend over, maar het tekstuele gebied is nooit het sterkste punt geweest bij Vilkates.
Het derde hoofstuk begint met het derde en tevens laatste deel van de Vilkates trillogy. Vilkates Part III (Follow the Woods) is evenals de eerdere delen op de vorige albums de vreemde eend in de bijt. De zang wijkt af van de normaliter gebruikte stijlen en het nummer kent een sterke opbouw en epische ondertoon.
Na bijna een uur muziek sluit het album dan af met het zeer angstaanjagend beginnende Escape. Snelle riffs, krijsende zang en dreunend drumwerk brengen de verzwakte luisteraar de verpletterende slag toe.
De band weet een zwaar misanthropisch , maar toch ook zeer melodieus black thrash album af te leveren en schuwt wederom invloeden uit de death metal niet. In het hoesje worden nog even enkele duivelse seriemoordenaars geerd en de sombere levensvisie is me dan wel weer duidelijk. Zolang de band de invloeden omzet in een beestachtig goede partij muziek vind ik alles best. Verassend goed album!
Tracklist
1. Invasion
2. Xenomorph
3. Cold Blooded
4. Murdermind
5. Room of Silence
6. Aegir
7. Thyyph
8. Wulver
9. Lord Asgaqlum
10. Adversarius
11. Vilkates Part III (Follow the Woods)
12. Introibo Ad Altare Dei
13. Black Souls
14. Escape
.jpeg){kind=small}
