Je zou zeggen dat Sakis Tolis het druk genoeg heeft met Rotting Christ. De frontman zat echter, net als wij, delen van de pandemie thuis en vond het een goed idee om die tijd onder meer te besteden aan het schrijven van een solo-album. Die plaat kwam begin dit jaar uit en is zelfs gratis. Dat is nog eens aardig van de Griek.
Net als bij Rotting Christ raak je al vroeg in hogere sferen met de spirituele metal. Goed geplaatste gesproken stukken van Andrew Liles (Sehnsucht) en Stratis Steele (Endomain) nemen je dieper mee in de belevingswereld van Tolis, die alle instrumenten zelf heeft ingespeeld. Er zijn slechts enkele uitzonderingen: de drumpartijen komen van Fotis Benardo (Nightfall, ex-Septicflesh) en enkele bijdragen op keyboard zijn van Angelos Maniatakos (Aetherian). Meerdere tracks hadden op een album van Rotting Christ kunnen staan, maar verschijnen dus onder de naam van de zingende gitarist zelf. Verschillen zijn dat het solomateriaal melodieuzer, toegankelijker en atmosferischer is en dat de teksten zijn genspireerd door zijn depressie van enkele jaren geleden.
Het is vanaf de eerste seconde van het Paradise Lost-achtige My Salvation genieten. De plaat bevat namelijk een geweldige flow. Voordat je het doorhebt, zit je al aan het einde van de tracklist en begin je weer van voor af aan. Dat komt onder meer door de uitstekende productie van Tolis zelf, die op technisch vlak ondersteuning krijgt van Benardo (mix) en George Nerantzis (mastering). Een andere reden is het hypnotiserende, ambient toetsenspel, dat in Live With Passion (Die With Honour) voor verheffing zorgt en in I Name You Under Our Cult voor een epische, donkere touch.
En dan hebben we natuurlijk nog het kenmerkende gitaarspel: de gedempte staccatoriffs met pinch harmonics die afgewisseld worden met legatospel elders in de tracks. Technisch is het nergens complex, maar de simpele akkoordenprogressies in bijvoorbeeld het titelnummer zijn zeer effectief. Of neem het prachtige leadspel (in combinatie met de riffs) in The Dawn Of A New Age en het geweldige, harmonieuze Ad Astra. Het melodieus rockende We The Fallen Angels is de meest afwijkende track, maar ook dat bijna dansbare nummer bevat een kenmerkende Rotting Christ-riff.
Toch is het niet al goud wat er blinkt. Kritische luisteraars zullen het gebrek aan originaliteit en het herkauwen van Rotting Christ-riffs noemen. Zo lijkt de openingsriff van I Name You Under Our Cult een kopie van The Fourth Night Of Revelation van Thy Mighty Contract (1993). En er zijn nog meer referenties aan het verleden, specifiek aan de albums van eind jaren negentig en Theogonia (2007). De openingszin van het titelnummer ("Let me sleep the sleep of the angels") refereert bijvoorbeeld direct aan het album Sleep Of The Angels (1999).
Wie zich niet stoort aan het gebrek aan originaliteit haalt met Among The Fires Of Hell een heel fijn album in huis. Herkenbaar voor Rotting Christ-fans en toch verfrissend dankzij de andere accenten. De collectie tracks heeft een zeer prettige flow en is goed geproduceerd. Het is bijna niet voor te stellen dat er lezers zijn die Rotting Christ nog niet kennen, maar dit is een toegankelijke plaat om je ervoor warm te draaien. En dat ook nog eens gratis via Bandcamp. Vriendelijk bedankt, Sakis!
Tracklist:
1. My Salvation
2. Among The Fires Of Hell
3. The Dawn Of A New Age
4. We The Fallen Angels
5. Ad Astra
6. Live With Passion (Die With Honour)
7. I Name You Under Our Cult
8. The Silence
9. Nocturnal Hecate (Daemonia Nymphe-cover)
