De carrire van Machine Head is de laatste jaren turbulent. Na een reeks fantastische platen - Through The Ashes Of Empires (2003), The Blackening (2007) en Unto The Locust (2011) - leek de klad er een beetje in te komen. Bloodstone & Diamonds (2014) is een meer dan degelijke plaat, maar het matige Catharsis (2018) verdeelde de fanbase tot op het bot. Het bleef daar echter niet bij, want ook binnen de groep was er verdeeldheid. Robb Flynn nam alle beslissingen en voerde alleen het commando. Het was zijn band en zijn visie. De andere leden moesten zich steeds meer schikken in een bijrol.
Dit zorgde ervoor dat de lol bij drummer Dave McClain en gitarist Phil Demmel er af was en de oudgedienden besloten het kamp met enige bombarie te verlaten. Alleen bassist Jared MacEachern bleef trouw aan Flynn, maar met een storm aan kritiek op het laatste album en de handelswijze van de bandleider leek de toekomst van Machine Head onzeker. De groep sloeg echter terug met een succesvolle tour die in het teken stond van het vijfentwintigjarigejubileum van het legendarische debuutalbum Burn My Eyes (1994), waarbij zelfs gitarist Logan Mader en drummer Chris Kontos terugkeerden. Bassist Adam Duce was echter niet van de partij, want je raadt het al, ook hij ligt in de clinch met Robb Flynn.
Ondertussen werd er ook een nieuwe formatie gevormd. Gitarist Wacklaw"Vogg" Kieltyka (Decapitated) en drummer Matt Alston (ex-Devilment) werden ingelijfd en naast wat losse singles werd er ook gewerkt aan een nieuwe plaat.f Kingdm And Crwn is met zijn concept en lange speelduur een ambitieus project, met een verhaallijn die lichtelijk gebaseerdis op de anime-serie Attack On Titan en zich afspeelt in een dystopische toekomst.
Muzikaal lijkt er rijkelijk gerefereerdte worden aan het verleden van Machine Head. De band grijpt meer terug op zijn thrash-geluid en houdt de nu-metalkant van Catharsis voor gezien. Opener Slaughter The Martyr klokt over de tien minuten en heeft zowel qua gitaarspel als het epische karakter raakvlakken met The Blackening. Het nummer bevat alle elementen die de band geliefd maken, al verzuimen de mannen helaas wel om tot een grote finale te komen. De felle opvolgers Chke n The Ashes f Yur Hate en Becme The Firestrm zijn echter meteen voltreffers: snel, agressief, met heerlijke gitaarriffs en Robb Flynn vocaal op zijn best.
Opvallend is dat daarna het tempo van de plaat fors omlaag gaat. Langzame songs en nietszeggende intermezzo's wisselen elkaar af. My Hands Are Empty en Unhallwed klinken nog prima, maar N Gds, N Masters en Kill Thy Enemies overtuigen niet. Het tragere middenstuk haalt daarbij te lang de vaart uit het album en het snellere Bldsht weet met zijn vervelende en repetitieve refrein de boel ook niet recht te trekken. Het felle Rtten is hierop nog een uitzondering, maar daarna wordt het tempo toch weer omlaag gehaald met Arrws In Wrds Frm The Sky.
Het is jammer dat Machine Head het hoge niveau van het begin van f Kingdm And Crwn niet vasthoudt. Niet dat de rest van het album slecht is, maar het kabbelt op den duur maar wat voort, waardoor de aandacht verslapt. Door de vele midtempotracks achter elkaar mist de plaat na verloop van tijd pit. De speelduur is dan ook de achilleshiel. Was het geheel compacter en waren de nietszeggende intermezzo's achterwege gelaten, dan had f Kingdm And Crwn veel meer impact gehad.
Toch wordt de nare maak van Catharsis in ieder geval grotendeels weggespoeld en met instant klassiekers als Chke n The Ashes f Your Martyr en Becme The Firestrm laat Robb Flynn horen nog steeds krachtige en wervelende composities te kunnen schrijven. Als kapitein voert hij zo zijn eigen koers en heeft hij talentvolle matrozen op zijn schip. Desondanks zou een co-kapitein die zo nu en dan bijstuurt geen overbodige luxe zijn.
Tracklist:
1. Slaughter The Martyr
2. Chke n The Ashes f Your Martyr
3. Becme The Firestrm
4. verdse
5. My Hands Are Empty
6. Unhallwed
7. Assimilate
8. Kill Thy Enemies
9. N Gds, N Masters
10. Bldshot
11. Rtten
12. Terminus
13. Arrws In Wrds Frm The Sky
