Het uit Bristol afkomstige RXPTRS�(lees als Raptors)�maakt een bonte mengeling van stijlen, maar het beste kun je de formatie omschrijven als een moderne hardcore-punkband, al dekt dat de lading bij lange na niet. Zo neigen tracks ook meer naar metal en hardrock of in sommige gevallen zelfs richting emo. Elk nummer klinkt anders en vliegt dikwijls meerdere kanten op. Zo gevarieerd mogelijk spelen is een noemenswaardig uitgangspunt, maar alle idee�n dienen ook omgezet te worden in goede composities. Die vaardigheid beheerst RXPTRS prima en zodoende leveren de heren met Living Without Death's Permission een beloftevol debuutalbum af.

Een link kan gelegd worden met Beartooth. Net als bij deze formatie kunnen nummers van RXPTRS omslaan van relatief rustig naar explosief, maar vullen ook grootse en emotionele refreinen een grote rol. Het stemgeluid van vocalist Simon Roach heeft daarbij ook enorm veel weg van dat van Caleb Shomo, terwijl hij op andere momenten weer raakvlakken heeft met Myles Kennedy (Alter Bridge), Benjamin Kowalewicz (Billy Talent) en op sommige momenten zelfs Scott Weiland (voormalig Stone Temple Pilots/Velvet Revolver). Niet niks om met deze namen vergeleken te worden, maar hij brengt het er goed van af. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en zijn veelzijdigheid brengt de songs naar een hoger niveau.

Ook alle andere bandleden laten een positieve indruk achter. Het gitaarwerk van het duo Ian Chadderton en Harley Watson bestaat vaak uit swingende hardrock-achtige riffs, met zo nu en dan scheurende uithalen en krachtige powerchords. Ze spelen veelal in dienst van het nummer en als fundering voor de melodieuze zanglijnen of schreeuwerige uitspattingen van Roach. Daarnaast is het basgeluid van Sam Leworthy meer op de voorgrond gezet, wat zorgt voor fijne dynamiek.�

Thematisch richt de groep zich veelal op emotionele instabiliteit en depressies, maar ook op maatschappelijke thema's als politieke onrust en nepnieuws. Het wordt allemaal overtuigend gebracht en de vocalist weet goed de emotie over te brengen in beladen nummers als Let Me Die How I Want en The Frail. Daarnaast mag het ook gewoon lekker onbezonnen rocken en hier komt de band wellicht nog het beste voor de dag. The Death Rattle, Rock Bottom (Is A Steppin Stone), Burning Pages, Gutterflies en Demons In My Headphones klinken alle lekker opzwepend en zullen ze het vooral live goed doen.

Het enige nadeel aan Living Without Death's Permission is dat tegen het einde van de plaat het tempo omlaag gaat. Het explosieve karakter wordt de laatste drie tracks losgelaten voor gevoeliger en langzamer materiaal. Dit haalt de vaart uit het album en de groep had er beter aan gedaan om dit iets beter te mixen of een ballad achterwege te laten. Verder niets anders dan lof voor dit uitstekende debuutalbum. Met RXPTRS is de�rockwereld weer een groep rijker die zeker goede zaken zal doen bij de jongere generatie en de wat meer mainstream geori�nteerde luisteraar. Als de formatie live ook zijn mannetje staat, dan kan het maar zo zijn dat deze uitgroeit tot een grote band.�

Tracklist:
1. Burning Pages
2. Rock Bottom (Is A Stepping Stone)
3. Dead Awake (Pretty As The Drugs We Take)
4. Demons In My Headphone
5. Collapse
6. Gutterflies
7. The Death Rattle
8. Cold Ground
9. The Frail
10. Let Me Die How I Want