De Noorse heavymetalzanger Jrn Lande mag dan inmiddels de vijftig jaar zijn gepasseerd, dat betekent niet dat hij het rustiger aan doet. Over The Horizon Radar is alweer de vijftiende langspeler die het blonde nachtegaaltje in iets meer dan twintig jaar uitbrengt. Door de jaren heen is de stijl van melodieuze en toegankelijke hardrock/heavy metal steeds hetzelfde gebleven. De frontman maakt muziek waar hij zelf blij van wordt en doet dat over het algemeen heel verdienstelijk. Over The Horizon Radar bevat dus de vertrouwde elementen, hoewel wel direct opvalt dat de plaat door een zeldzaam lelijke hoes wordt ontsierd.
Gelukkig is de muziek een stuk minder afstotelijk. Na het vorige overigens erg vermakelijke coveralbum Heavy Rock Radio II - Executing The Classics (2020) vindt Jorn het weer tijd om eigen materiaal te presenteren. En het zal niemand verbazen dat ook Over The Horizon Radar vanaf de eerste luisterbeurt als een typisch Jorn-album klinkt, ook al heeft de zanger in de vorm van Nik Mazzucconi (basgitaar) en Adrian SB (gitaar) twee nieuwe muzikanten aan de line-up toegevoegd. Liefhebbers van deze classic rocksound zullen het album dan ook als een weldadig, warm bad ervaren.
Het titelnummer biedt precies wat de luisteraar op basis van de vorige albums kan verwachten: solide uitgevoerde hardrock in mid-tempo, met een direct herkenbaar refrein en relatief brave riffs, waarbij het vuurwerk vooral komt van de nog steeds spectaculaire strot van Lande. Dead London is op alle fronten nog iets sterker: het nummer heeft een beter ritme en lekkerder gitaarwerk. Datzelfde geldt voor het stuwende Black Phoenix, dat een wat rauwer randje heeft dan de meeste tracks op het album. Ode To The Black Nightshade onderscheidt zich in positieve zin door het lichte folktintje en het sterke, akoestisch gitaarwerk, waarmee de wat formulematige aanpak wordt doorbroken.
Want hoe lekker de individuele nummers ook klinken, een euvel dat Over The Horizon Radar parten speelt, is dat het album iets te veel in hetzelfde midtempo-ritme blijft hangen. Daardoor wordt de muziek bij vlagen wat gezapig. In sommige nummers had ook wel gesnoeid mogen worden. Zo zijn My Rock And Roll en In The Dirt best lekker, maar duren de tracks met ruim zes zeven minuten toch echt iets te lang. Het is eigenlijk jammer dat de composities zo braaf zijn, zeker omdat we sinds de releases van Beyond Twilights The Devils Hall Of Fame (2001) en recenter Holters Dracula: Swing Of Death (2015) weten dat het stemgeluid van Jorn ng beter tot zijn recht komt in spannende, duistere composities.
Over The Horizon Radar is vooral een heel degelijk album. De nummers zitten prima in elkaar en de muziek luistert erg lekker weg. Het materiaal is wel rg veilig, waardoor je als luisteraar ook geen moment echt op het puntje van je stoel zit. Wie de extended edition aanschaft, krijgt er een bonustrack bij in de vorm van Faith Bloody Faith de single waarmee Jorn vorig jaar een gooi deed naar deelname aan het Songfestival. Het is een wat vreemde eend in de bijt, maar het energieke refrein is misschien wel het hoogtepunt van het hele album!
Tracklist:
1. Over The Horizon Radar
2. Dead London
3. My Rock And Roll
4. One Man War
5. Black Phoenix
6. Special Edition
7. Ode To The Black Nightshade
8. Winds Of Home
9. In The Dirt
10. Believer
11. Faith Bloody Faith
