De piraten zijn terug. Niet alleen die van Alestorm, ook die van Visions Of Atlantis. Want dat zijn ze naar eigen zeggen. Ze schreven een paar jaar geleden nummers voor een nieuw album, maar die misten richting. Een tijd van bezinning en reflectie volgde, zowel individueel als band-breed. Wie zijn we? Piraten dus.
Dat betekent niet dat de van oorsprong Oostenrijkse, maar inmiddels internationale formatie pirate metal speelt. Het is nog altijd door met name Nightwish genspireerde symfonische metal wat de klok slaat, die in de smaak zal vallen bij liefhebbers van Edenbridge, Delain, Beyond The Black, Within Temptation, Epica en consorten. In vergelijking met voorganger Wanderers (2019) is het songmateriaal bombastischer, zwaarder, steviger (meer power metal la Kamelot) en voller geproduceerd. Met twee ballads (waarvan Freedom de beste is), staat er eentje minder op deze plaat dan op de vorige.
Op compositorisch gebied is er goed werk geleverd. Ondanks de grootse opzet met veel gebruik van een koor en orkestratie is er ademruimte in de composities, ruimte voor het vocale duo Michele 'Meek' Guaitoli en Clmentine 'Clemi' Delauney. Regelmatig schakelen de instrumentalisten even een tandje terug om de Italiaan en Franaise de ruimte te geven hun verhaal te vertellen, waarin de piraten-elementen metaforen zijn voor persoonlijke zaken.
Beide vocalisten maken een uitstekende indruk. Guaitoli krijgt meer ruimte dan op het vorige album en die gebruikt hij goed, al is het Delauney die wat prominenter in de mix staat en de show steelt. Ze lijkt zelfverzekerder dan ooit en varieert meer binnen de songs dan voorheen. Zo zet ze onder meer haar operastem in (het Delain meets Epica-esque In My World). In de coupletten wisselen Meek en Clemi elkaar vaak af, in de refreinen zingen ze samen. Die refreinen zijn in veel gevallen ijzersterk, vooral in Pirates Will Return, Melancholy Angel, Legion Of The Seas, Wild Elysium en Darkness Inside.
Hoewel het vooral om het vocale duo draait, gebeurt er op instrumentaal gebied gelukkig ook het een en ander. De instrumentatie heeft veel power doordat het drum- en gitaargeluid goed in de mix staan. Mede daardoor is dit de stevigste VOA-plaat. Daar profiteert het harde en dynamische Legion Of The Seas van. Ook de degelijke gitaarpartijen voegen het nodige gewicht toe aan de nummers, in tegenstelling tot de bas, die slechts zelden op de voorgrond treedt.
Ook de andere elementen zijn van toegevoegde waarde. Met name de orkestratie en de bijdragen van het koor, zoals die in Master The Hurricane en Legion Of The Seas, zorgen voor een episch en filmisch karakter en veel overtuigingskracht. Daarnaast hoor je een orgel (Pirates Will Return) of harp (Freedom) of is er een proggy wending inclusief gitaarsolo in het Kamelot-achtige Wild Elysium. Ook het gothic begin van Darkness Inside met klavecimbel mag niet onvermeld blijven. Verfrissend!
Als die extras ontbreken, zoals in Mercy, gaat een nummer ongemerkt voorbij. Tegen het einde kakt het album dan ook wat in met die track en de onopvallende ballad Heal The Scars. Die twee nummers hadden achterwege gelaten mogen worden. I Will Be Gone is een stuk overtuigender. De afsluiter bevat bagpipes en zanglijnen die door Within Temptation genspireerd lijken te zijn.
Visions Of Atlantis heeft zich herpakt met een overtuigend album. Met Pirates is weliswaar geen plaatwerk afgeleverd dat het genre zal opschudden, maar het is een zeer goed geproduceerde collectie songs die de groep op zijn sterkst en stevigst laat horen. Bovendien bevat deze achtste full-length veel memorabele composities, met name dankzij Guaitoli en Delauney. In september en oktober touren de piraten door Europa om te bewijzen dat ze ook op het podium zon positieve indruk kunnen achterlaten.
Tracklist:
1. Pirates Will Return
2. Melancholy Angel
3. Master The Hurricane
4. Clocks
5. Freedom
6. Legion Of The Seas
7. Wild Elysium
8. Darkness Inside
9. In My World
10. Mercy
11. Heal The Scars
12. I Will Be Gone
