Het Roemeense Bucium is al twintig jaar actief. Dit jaar presenteert het gezelschap zijn derde langspeler Zimbrul Alb. De band speelt folk metal, waarbij de nadruk vooral ligt op folk. Het kwintet doet dat in het Roemeens, maar voorziet anderstaligen gelukkig wel van Engelse teksten in het mooi vormgegeven artwork. Dat laatste is een mooie kartonnen hoes met een caleidoscoopmotief. In de hoes zit er voor elk nummer een losse kaart met daarop de songtekst in het Roemeens en in het Engels. Er is overduidelijk veel aandacht aan het geheel geschonken. Dat geldt gelukkig ook voor de muziek.
Het geluid is helder en klinkt warm. Er is veel aandacht in de mix voor het diverse instrumentarium van snaar- en strijkinstrumenten die het folkgevoel versterken. Alle details in de instrumenten en stem zijn buitengewoon goed te horen, vooral tijdens de folkgerichte passages. Zoals gezegd ligt daar de nadruk op bij Bucium, vooral tijdens de eerste helft van de plaat. Het doet denken aan de folkmuziek van de jaren zestig en zeventig. Bijvoorbeeld aan het speelse werk van de Italiaan Angelo Branduardi. Uiteraard klinkt Bucium harder en dan vooral in het gitaarwerk, het blijft immers metal, maar qua vorm klinkt het grotendeels bekend in de oren. Af en toe zijn er enige flarden psychedelica te herkennen en soms zijn de melodien bijna popmuziek (Cntecul Soarelui). Vooral de kortere tracks luisteren lekker weg.
Tijdens de langere nummers en wanneer de band het in het ruigere zoekt, boet de muziek in aan sfeer en verliest het vijftal zich soms in eindeloos en saai repetitief beukwerk (Nirwana). De intimiteit, die zo succesvol wordt opgeroepen tijdens de titelsong, en het landelijke karakter gaan dan verloren. Bovendien klinkt zanger Andi Domitrescu te vriendelijk en opgewekt om het effectief in het duistere te zoeken. Een bijkomend nadeel voor mij is het Roemeens, dat maar weinig wil beklijven. Vooral tijdens de zich herhalende passages en het beukwerk. Het is een gewaagde keuze om in de eigen taal te zingen, maar deze pakt niet altijd positief uit.
Of de taal een breekpunt is, zal ieder voor zich moeten bepalen. Op muzikaal gebied levert Bucium een aardige prestatie, waar wel het een en ander aan valt op te merken. De groep doet het uitstekend wanneer deze het bij prettig te verteren folknummers houdt, maar komt minder goed voor de dag tijdens de metalgeorinteerde beukpartijen. De aandacht voor detail in zowel geluid als artwork is bewonderenswaardig.
Tracklist:
1. Zimbrul Alb (White Wisent)
2. Fata Din Grădina De Aur (The Girl In The Golden Garden)
3. Greuceanu'
4. Cntecul Soarelui (The Song Of The Sun)
5. Harap-Alb (White Moor)
6. Vnător / Orion (Hunter)
7. Bucium - Drumul Robilor (Road Of Serfdom)
8. Nirwana
