Met de regelmaat van de klok verschijnt de ene na de andere metalrelease en er is niemand die het nog allemaal bij kan houden. Zoals u ongetwijfeld nog wel weet van uw roestige economielesjes verschuift de focus in een competitieve markt dan al gauw van kwantiteit naar kwaliteit. Het zou de gemiddelde band dan ook sieren deze wijze lessen ter harte te nemen en zich af te vragen of het publiek wel zit te wachten op het zoveelste middelmatige broddelwerkje. Nou wil ik niet per se gelijk iets impliceren over de kwaliteit van het onderhavige product van Conjurer en Palm Reader, maar getuige het stickertje op de verpakking, nemen ze wel alvast een voorschot op het hierboven geformuleerde advies. De tekst daarop luidt namelijk Four Covers That No One Asked For. Ik heb er in ieder geval niet om gevraagd, maar wel gekregen. Iets met gegeven paarden en zo. Voor het gemak hanteer ik de quote tegelijkertijd maar als titel, want Split heeft u ook niks aan.
Genoeg pseudo-prozasch geleuter, Conjurer trapt af met Blood And Thunder. Mastodon dus. Dan neem je wel gelijk flink wat hooi op de vork, maar Conjurer kan dat hebben en geeft er zijn eigen draai aan. De vocalen zijn daarin het opvallendst, want daar wordt de gruntscream-kaart gespeeld. Props voor de drummer, die een aardige poging doet de trommelkunsten van Brann Dailor te evenaren. Middels double bass geeft hij het nummer extra cachet.
Track 2 draagt de titel Vermilion. Daar kunnen we natuurlijk meerdere bands aan koppelen, maar in dit geval hebben we Slipknot aan de haak geslagen en kenners weten dat dit destijds (2004) een beetje een vreemde eend in de bijt in de discografie was. Niet voor niets werd er tijdens de optredens bij dit nummer, dat geschreven is vanuit het perspectief van een stalker, van maskers gewisseld. Ook hier laat Conjurer de vocalen grotendeels rauwer klinken dan het origineel. Dit keer ligt het tempo echter een flink stuk lager. Het is daardoor minder opgejaagd, minder dwingend. Er is daarnaast minder aandacht voor de elektronische effecten. Het heeft nummer heeft daardoor meer focus.
Dan is het de beurt aan Palm Reader, dat zich waagt aan Rage Against The Machine: Tire Me, het nummer dat, ondanks dat het nooit een single geweest is, in 1997 een Grammy won. U heeft ongetwijfeld ook wel eens tijdens een half- of volledig bezopen avondje geprobeerd de vocals van Zack de la Rocha tijdens Killing In The Name Of te benaderen om vervolgens tot de conclusie te komen dat u er niks van kunt. Nee, echt niet, u overschatte uzelf, het is niet te doen. Dat besef heeft de band zelf ook en waagt zich daar dan ook niet aan. Nee, de Britten geven er een eigen draai aan waardoor de song een heel andere feel krijgt.
De mathematisch gedevieerden onder u waren ongetwijfeld tot de conclusie gekomen dat we met deze alinea dan bij het laatste nummer aangekomen zijn. Dat klopt! Het betreft Circles van Thrice. Het mag dan veruit het makkelijkste nummer zijn om te spelen, maar de uitdaging zit hem in het vasthouden van de aandacht. Palm Reader kiest daartoe voor een wat directere benadering. Bovendien draait het bij Thrice vooral om de zang, terwijl de instrumenten in deze vertolking prominenter in de mix staan. Het is ongetwijfeld een smaakkwestie, maar ik geef de voorkeur aan deze versie. En, zoals u weet, over smaak valt niet te fisten.
En zo bent u dus aangekomen bij de concluderende slotalinea. Gefeliciteerd, hulde aan u! Maar er moet me nog iets van het hart voor ik daar aan toekom, want sjongejonge, mensen... Wie had gedacht dat ik nog eens een track-by-trackreview zou schrijven?! Met vier tracks kan ik het aan, maar zat u daar nou op te wachten? Waarschijnlijk niet, maar ja, het is wel een themaatje met dit schijfje en nu u hier toch bent aanbeland, kan ik u net zo goed voorzien van het volgende dwingende advies: Dit schijfje is verre van essentieel, maar mocht u verzamelaar zijn, dan zal u deze glimmer toch zeker in huis moeten halen. Of u nou fan van Palm Reader, Conjurer of van de origineel uitvoerende artiesten bent, een buil kunt u zich er niet aan vallen. Financieel gezien dan, h. Of dergelijke schijfjes nou een verrijking zijn? Tsja, dat oordeel laat ik aan u over, al zou ik Blood And Thunder in Conjurers vertolking zeker een keer live willen zien.
Tracklist:
1. Blood And Thunder
2. Vermilion
3. Tire Me
4. Circles
