Wat als Jairo Guedz destijds Sepultura niet zou hebben verlaten? Dat is kort gezegd de essentie van zijn nieuwe band, genoemd naar de single van Sepultura's debuut Morbid Visions. De eps The Rise Of Heresy (2020) en The Absence Of Light (2021) geven precies dat gevoel. Oldschool thrash/death in zijn puurste vorm. Met Antichrist Reborn, de eerste full-length, wordt op uitstekende wijze een stevige brug vanuit dat Sepultura-verleden naar het heden geslagen. The Troops Of Doom blijkt veel meer te zijn dan alleen een tributeband.
In 1986 was Morbid Visions zijn tijd ver vooruit. Donker, kwaadaardig en rauw. Een jaar eerder kwam de ep Bestial Devastation uit, net als Seven Churches van Possessed. De Brazilianen waren dus in dezelfde periode aan het experimenteren met een nieuwe sound. Met terugwerkende kracht moet Sepultura als mede-grondlegger van death metal beschouwd worden. Max en Igor Cavalera werden op die eerste releases vergezeld door leadgitarist/bassist Jairo Guedz, alias "Tormentor". Na zijn vertrek verschoof de stijl van Sepultura naar pure thrash met Schizophrenia (1987), met Andreas Kisser als leadgitarist. Die plaat betekende de wereldwijde doorbraak voor Sepultura.
Niet alleen Jairo Guedz heeft een bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van death metal, maar ook frontman en bassist Alex Kafer (ex-Necromancer, destijds een stijlgenoot van Sepultura). Alex Kafer speelt met gitarist Marcello Vasco (bekend door zijn artwork voor onder andere Kreator, Machine Head en Dimmu Borgir) in meerdere blackmetalbands, waaronder Mysteriis en Vinterhorn. Jairo Guedz maakt samen met drummer Alexandre Oliveira deel uit van The Southern Blacklist en Eminence. Daarmee is de bezetting compleet.
The Troops Of Doom is opgenomen in de stal van Alma Mater Records, het label van Moonspell-frontman Fernando Ribeiro. De eps hebben dat ouderwetse sfeertje van een goede demo met hier en daar een imperfectie. Een groter label betekent, zeker in dit geval, ook een moderne en volwassen sound. Antichrist Reborn werd gemixt door producer Peter Tgtgren (The Abyss Studio) en gemasterd door Jonas Kjellgren (Blacklounge Studio). Kortom, Antichrist Reborn is een ouderwetse, furieuze thrash/death-plaat in een modern jasje. De plaat bevat gastbijdragen van Alex Camargo en Moyses Kolesne (Krisiun). In het Portugees gezongen A Queda (de val) hoor je de gastvocalen van Joo Gordo (Ratos De Poro).
De opener Dethroned Messiah, ingeleid door een kort onheilspellend intro, zet meteen de toon. Het is een maalstroom van pure adrenaline, chaos en woede. De plaat als geheel ademt een enorme intensiteit en wat meteen opvalt, is de groei die de band de afgelopen twee jaar heeft doorgemaakt. Natuurlijk, alles klinkt beter met een goede Zweedse kwaliteitsproductie. Het tempo ligt vaak hoog, heel hoog, maar de nummers bieden voldoende ademruimte. Zo bevat Far From Your God een fraaie, groovende passage tussen het sonische geweld. In Altar Of Delusion verhogen de melodieuze leads het luisterplezier. Het ingetogen intermezzo Grief als rustpunt komt al vroeg. Nauwelijks op adem gekomen vervolgen we de helse rit terug naar de tijd dat death metal nog intens gemeen was. De melodieuze leads zorgen ervoor dat die reis iets aangenamer verloopt.
Het album als geheel is stevig geworteld in de oude stijl, maar de plaat als geheel onderscheidt zich door een flinke dosis melodieuze leads die doen denken aan bijvoorbeeld At The Gates. En juist dat draagt enorm bij aan het luisterplezier. Het groovend ingeleide Pray Into The Abyss blijkt een wolf in schaapskleren. Datzelfde geldt voor The Rebellion, waarin het geweld eveneens langzaam wordt opgevoerd. Deserters From Paradise blinkt uit door eenvoud. Apocalypse MMXXII is een tweede intermezzo voordat de slotfase aanbreekt met A Queda, een mengelmoes van death, thrash en hardcore punk. De imposante afsluiter Preachers Paradox heeft een meer groovend karakter. Nieuwsgierige fans van Sepultura's dreunende hoogtijdagen die eerdere releases van The Troops Of Doom te extreem vinden, zouden met dit nummer kunnen beginnen.
Antichrist Reborn bevat een goede balans tussen de hedendaagse death en de charme van een vervlogen tijdperk. De albumtitel (de connectie met het nummer Antichrist van Sepultura) en het artwork van Sergio Oliveira (de kunstenaar die de hoes van Bestial Devastation maakte) versterken dat gevoel. Echter, dat primitieve tintje dat de beide eps kenmerkt, mist op het album volledig. Rauw en bruut is de muziek nog steeds, maar de goede sound en de melancholische leads vergroten de kloof. En zo hoort het ook te zijn. De troepen moeten voorwaarts, niet terug naar het verleden.
Tracklist:
1. Dethroned Messiah
2. Far From Your God
3. Altar Of Delusion
4. Grief
5. Pray Into The Abyss
6. The Rebellion
7. Deserters From Paradise
8. Apocalypse MMXXII
9. A Queda
10. Preacher's Paradox
