De tijden dat we Adam Darksi (Nergal voor ingewijden) vooral kenden als imponerende frontman van het Poolse death/blackmetalinstituut Behemoth, liggen al enkele jaren achter ons. In Polen is de zanger, multi-instrumentalist en producer uitgegroeid tot een mediapersoonlijkheid, niet in de minste plaats door zijn optredens als coach in The Voice Of Poland. Naast alle andere activiteiten, waaronder reclames voor energiedrankjes en de oprichting van enkele barbierswinkels, vindt hij gelukkig ook nog de tijd om goede muziek te maken. Me And That Man ontwikkelt zich in eerste instantie als een samenwerking tussen Darski en de indie- en rockmuzikant John Porter, maar is inmiddels vooral een soloproject geworden, waarbij Darksi zijn connecties in de muziekwereld gebruikt om voor iedere track geschikte gastvocalisten te zoeken.
Die diversiteit, in combinatie met de uitstekende, vaak broeierige, melancholische en donkere composities, maakt het in 2020 verschenen New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 1 tot een geweldig album. In plaats van bombastische, groots klinkende death metal schotelt Darksi de luisteraar een prikkelende combinatie van blues, country, folk en dark americana voor. Nu eens swingend en sexy, dan weer donker en introspectief: het album blijkt een ware ontdekkingstocht. Kan Me And That Man met de amper een jaar later verschenen opvolger net zon indruk achterlaten? Of is New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 2 vooral een overblijfsel opgewarmde prakjes van het eerste deel?
Als we naar het indrukwekkende ensemble gastzangers kijken, lijkt het in ieder geval niet erop dat Me And That Man half werk aflevert. In de twaalf tracks trekt een ware sterrencast voorbij, bestaande uit onder andere Gary Holt (Slayer, Exodus), Alissa White-Gluz (Arch Enemy), Randy Blythe (Lamb Of God), Myrkur, Devin Townsend, David Vincent (ex-Morbid Angel), Doug Blair (W.A.S.P), Hank von Hell (Turbonegro) en zelfs Olve Abbath Eikemo (Immortal, Abbath). Het zijn namen die we soms van een verrassende kant horen. Toch trapt New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 2 niet bijster sterk af met het monotone Black Hearse Cadillac. Hoewel het nummer waarschijnlijk de geschiedenisboeken zal ingaan als het laatste waarop de zang van punklegende Hank von Hell te horen is voor zijn overlijden, is het verder een nogal saaie track.
Gelukkig is deze opener niet representatief voor het hele album. Er staan namelijk ook meerdere uitstekende composities op dit plaatje. Under The Spell bijvoorbeeld, dat een stuk beter bevalt dankzij zijn opzwepende drumroffels, ronkende basgeluid en blazers, geflankeerd door het zalvende stemgeluid van Mary Goore (oftewel Tobias Forge van Ghost). Wytches Dont Fall In Love verdient eveneens een eervolle vermelding. Het is een heerlijk, verhalend nummer, dat wordt gedragen door de prachtige stem van Kristoffer Rygg (Ulver), wiens stemgeluid perfect samengaat met het warmbloedige, akoestische gitaarwerk. Het ruige Losing My Blues rockt er daarentegen juist lekker op los. De van sterke drank en sigaretten doorleefde strotten van Olve Abbath Eikemo, Frank The Baptist, Chris Holmes (W.A.S.P.) geven het geheel een fijn rafelrandje.
Toch blijkt deze langspeler wel wat eentoniger dan zijn voorganger. De meeste tracks zijn van hetzelfde laken een pak: relatief simpel, akoestisch getokkel met een basaal, ondersteunend drumritme en de zang in de hoofdrol. Coldest Day In Hell, Silver Halide Echoes en Blues & Cocaine zijn daarom vanuit instrumentaal oogpunt zeker niet de meest interessante tracks die Darski met dit project heeft geschreven. Laatstgenoemde track blijkt ook tekstueel wat melig te worden, wat de sfeer niet ten goede komt.
Hoewel het album tegen het einde enigszins uitdooft, is de eindconclusie overwegend positief. Met name de eerste helft van New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 2 staat vol sterke tracks. De zwakkere broeders zijn bovendien niet dusdanig ondermaats dat ze de kwaliteit onderuit halen. Het eerste deel van dit tweeluik is het meest memorabele van de twee, maar deze plaat mag er zeker naast staan in de platenkast.
Tracklist:
1. Black Hearse Cadillac (feat. Hank Von Hell, Anders Odden)
2. Under The Spell (feat. Mary Goore)
3. All Hope Has Gone (feat. Blaze Bayley, Gary Holt, Jeff Mantas Dunn)
4. Witches Dont Fall In Love (feat. Kristoffer Rygg)
5. Losing My Blues (feat. Olve Abbath Eikemo, Frank The Baptist, Chris Holmes)
6. Coldest Day In Hell (feat. Ralf Gyllenhammar, Douglas Blair)
7. Year Of The Snake (feat. David Vincent)
8. Blues & Cocaine (feat. Michale Graves)
9. Silver Halide Echoes (feat. Randy Blythe)
10. Goodbye (feat. Alissa White-Gluz, Devin Townsend)
11. Angel Of Light (feat. Myrkur)
12. Got Your Tongue (feat. Chris Georgiadis)
