Na de release van War Of The Worlds Pt. 1 in 2018 kon het natuurlijk niet uitblijven dat er een deel 2 zou verschijnen. Toentertijd was ik in de veronderstelling dat de Amerikaanse gitarist Michael Romeo het album al grotendeels gereed zou hebben. De opnames vonden echter plaats tijdens de coronapandemie. De songs waren er allemaal wel, maar ze moesten dus nog worden ingespeeld. Anno 2022 is War Of The Worlds Pt. 2 dan eindelijk beschikbaar. Was het het wachten waard?
War Of The Worlds Pt.1 is een regelrechte topper. De muziek heeft veel weg van Symphony X, de hoofdband van Romeo. Er zijn echter genoeg verschillen om het met recht een soloplaat te noemen. Daar hebben de elektronische invloeden, een song in de djentstijl en zanger Rick Castellano voor gezorgd. War Of The Worlds Pt. 2 is een stuk minder experimenteel. Romeo heeft zichzelf weliswaar uitgedaagd door zoveel mogelijk echte instrumenten zelf te bespelen, zoals de cello en de saz. Als luisteraar merk je daar echter weinig van en heb je het idee dat je gewoon naar de nieuwe plaat van Symphony X aan het luisteren bent.
Dat gevoel wordt extra versterkt door het feit dat de vorige zanger is vervangen door een Russel Allen-kloon. Nieuwkomer Dino Jelusick heeft hetzelfde stemgeluid als de Symhony X-zanger en haalt regelmatig dezelfde vocale trucjes uit. Het verbaast me dat Romeo er niet voor heeft gekozen om door te gaan met Castellano. Hij levert immers een uitstekende vocale prestatie en dat met een eigen stemgeluid.
Genoeg gezeurd, nu is het tijd voor lof. Want War Of The Worlds Pt. 2 is net zon klein meesterwerkje als zijn voorganger. Van begin tot eind komt er louter kwalitatief hoogstaande progressieve metal voorbij. Het boeit dan ook weinig dat het geheel vergeleken met de vorige plaat veel meer als een Symphony X-plaat klinkt. Bovendien is de laatste Symphony X-release ook alweer zeven jaar oud. En Jelusick mag dan klinken als Allen, hij doet dat ontzettend goed. Mocht Allen besluiten vroegtijdig met pensioen te gaan, dan staat zijn opvolger in ieder geval klaar.
Favorieten zijn Hybrids en het negen minuten durende Maschinenmensch, beide tracks met de meeste variatie. Maar beukers zoals Divide & Conquer en Parasite gaan er eigenlijk net zo goed in. De verwachtingen voor War Of The Worlds Pt. 2 waren hoog en Romeo heeft ze waar weten te maken. Het maakt mij niet zoveel meer uit onder welke noemer hij in de toekomst muziek zal gaan maken.
Tracklist:1. Introduction - Part II
2. Divide & Conquer
3. Destroyer
4. Metamorphosis
5. Mothership
6. Just Before The Dawn
7. Hybrids
8. Hunted
9. Maschinenmensch
10. Parasite
11. Brave New World (Outro)
