Dat hadden de dames van Konvent niet verwacht, dat Puritan Masochism zo zou aanslaan bij de metalscene. Het debuutalbum uit 2020 vloog namelijk over de toonbank. Met name de lage Neanderthalergrunts van frontvrouw Rikke Emilie List kunnen op veel waardering rekenen. Het onverwachte succes van de blackened death/doomplaat zorgde wel voor wat druk met betrekking tot het vervolg. Het Deense kwartet lijkt daartegen gelukkig goed bestand.
Call Down The Sun is namelijk een indrukwekkend vervolg op het debuut. De muziek is primitief, vermorzelend en hypnotiserend. In vergelijking met een paar jaar geleden is het geluid krachtiger, donkerder en massiever met meer sludge in de bas- en gitaarsound. Daarnaast wordt er meer gebruik gemaakt van pauken. Het geheel heeft een prima flow. Er zit weinig pauze tussen de nummers en ze sluiten prima op elkaar aan.
Hoewel de tracks vrij statig zijn, bevatten ze voldoende goede ideen en afwisseling om te blijven boeien. In de openingstrack Into The Distance zijn de tempowisselingen bijvoorbeeld buitengewoon effectief. Het sludgy Never Rest, waarin een eenvoudige riff effectief wordt herhaald tot hypnose-proporties, is prima opgebouwd. Het erop volgende Pipe Dreams behoudt zijn kracht door kleine variaties in het riffwerk. Verrassend is afsluiter Harena, die heel anders klinkt dan de rest van de nummers: dramatischer, atmosferischer en melancholischer, mede vanwege de strijkerspartijen van Felix Havstad. De track bevat bovendien de enige gitaarsolo van het hele album.
Zangeres List heeft getracht wat meer melodie in haar vocalen te brengen. Die moet je wel zoeken. Er zijn enkele momenten waarop je iets van verandering in toon in de zang hoort, zoals in Grains en Harana, maar het zijn toch vooral haar enorm lage, zeer moeilijk te verstane grunts die de hoofdmoot vormen. Die wisselt ze af met screams, zoals in Grains, dat wat sneller en pakkender is dan de tracks die eraan voorafgaan. Sand Is King en In The Soot zijn vooral meeslepend en verwoestend.
Het debuutalbum wist al veel indruk te maken, maar met Call Down The Sun overtreffen de dames zichzelf. Deze tweede full-length is bruter, samenhangender, donkerder en massiever dan zijn voorganger. Konvent omzeilt de technische tekortkomingen en imponeert met een zwartgeblakerde doomplaat met daarop slimme tempowisselingen. Liefhebbers van Thorrs Hammer, Derketa en mindere mate Amenra en Asphyx geven Konvent beslist een kans.
Tracklist:
1. Into The Distance
2. Sand Is King
3. In The Soot
4. Grains
5. Fatamorgana
6. Interlude
7. Never Rest
8. Pipe Dreams
9. Harena
