"Vol met verrassingen", aldus Venom Prison in een recente Facebook-post met betrekking tot Erebos. Dat wekt interesse, tenminste, als je van onverwachte wendingen houdt. Is de deathmetalformatie dan opeens heel anders gaan klinken dan op de vorige twee reguliere albums (we tellen Primeval uit 2020 - een collectie heropnamen en twee nieuwe tracks niet mee)? Laten we de plaat, waarvoor de groep veel complimenten uit de metalwereld krijgt, eens een aantal keer opzetten.
En ja, er zijn verrassingen. Dat zat er al aan te komen, want op voorganger Samsara (2019) is er, behalve de stortvloed aan brute death metal en hardcore/slam in de eerste vijf tracks, op de tweede helft van de plaat ruimte voor uitstapjes naar black en post-metal. Anno 2022 experimenteert de groep uit Wales erop los. Dat begint al met het wat overbodige filmische intro Born From Chaos en krijgt in Judges From The Underworld kortstondig een vervolg met cleane vocalen van de Russische frontvrouw Larissa Stupar, die op veel andere momenten haar hese extreme vocalen laat gelden. In het Lamb Of God meets Carcass-achtige Comfort Of Complicity horen we vervolgens dat de bandleden de voet van het gaspedaal halen voor een rustig stuk met melodieus gitaarspel. Het spannende Pain Of Oizys spant de kroon met elektronica en wisselingen tussen kalme passages en felle uitspattingen. Het gaat een boekwerk worden als we alle nummers gaan bespreken, maar je hebt inmiddels een aardig idee gekregen van wat je kunt verwachten. Er valt veel te ontdekken.
Ook zijn er de nodige verbeteringen. Erebos toont de progressie van de muzikanten, die duidelijk vaardiger en strakker zijn gaan spelen. Het spel van de nieuwe drummer Joe Bills (Human Error, ex-Fallen Apollo) sluit daarbij aan. Dat komt niet alleen de agressie ten goede, maar ook de variatie. Daarnaast is er productioneel een flinke sprong voorwaarts gemaakt dankzij Scott Atkins. De partijen zijn veel beter te volgen. Waar in voorgaande jaren het geheel modderig overkwam, is daar nu totaal geen sprake van. Ook in het razende Golden Apples Of The Herides, dat van alle tracks nog het meest aansluit op de vorige twee albums, kun je alle bijdragen prima onderscheiden.
Toch is er ook wel kritiek. Het kwintet stopt zoveel ideen en stijl- en tempowisselingen in de nummers dat sommige composities wat richting missen en overprikkelen (Gorgon Sisters). De tweede helft van de plaat is minder memorabel. Deze is dramatischer van aard dan de directe eerste helft. Het is een flinke uitdaging om alles te verteren. Daar heb je meerdere luisterbeurten voor nodig.
Geef dus niet na een draaibeurt op, maar geef Venom Prison meerdere kansen. Het atmosferische Castigated In Steel And Concrete en het emotionele Technologies Of Death zijn groeitracks. Nemesis zal een van de eerste tracks zijn die lekker in het gehoor ligt met zijn aanstekelijke riffs en teksten. Judges Of The Underworld volgt al snel.
Erebos is een plaat waarop veel te ontdekken valt en waar de vernieuwingsdrang en ambitie van afspatten. Dat levert het beste en meest melodieuze album van Venom Prison op. De technische en productionele vooruitgang zijn zeer duidelijk. Er is echter op het gebied van songwriting beslist nog veel ruimte voor verbetering. Niet overal versterken de verschillende secties elkaar namelijk. Soms brengen ze de luisteraar op een dwaalpad. De eclectische uitschieter Pain Of Oizys bewijst dat de groep uit Wales op de goede weg is. Kun je een vooruitstrevende mix van Amerikaanse death metal, Arch Enemy, Obscura, Lamb Of God, Carcass en hardcorevocalen wel waarderen? Check dan deze groeiplaat vol met verrassingen.
Tracklist:
1. Born From Chaos
2. Judges Of The Underworld
3. Nemesis
4. Comfort Of Complicity
5. Pain Of Oizys
6. Golden Apples Of The Hesperides
7. Castigated In Steel And Concrete
8. Gorgon Sisters
9. Veil Of Night
10. Technologies Of Death
