The War To End All Wars, het tiende studioalbum alweer van Sabaton. Voorganger The Great War uit 2019 ligt nog vers in het geheugen. Dat album is groots en episch met veel bombast en koorpartijen. Op de nieuwe schijf grijpen de Zweden terug naar een bescheidener aanpak, hoewel de karakteristieke Sabaton-elementen natuurlijk nog ruimschoots aanwezig zijn. Denk dan aan de typische Sabaton-compositietemplates, die al sinds jaar en dag vertrouwd klinken, veel focus op pakkende melodien en veel ondersteuning van orkest- en keyboardpartijen. Toch staat de band niet stil. Hoewel het thema net als op het voorgaande album de Eerste Wereldoorlog betreft, kiest de groep op dit nieuwe werk voor een andere muzikale invulling daarvan.
Het openingsthema heeft nog wel een grootse invalshoek. In combinatie met een vertelster met een aangename, doorleefde stem, illustreert de dreigende instrumentatie het begin van De Grote Oorlog. De zang van Joakim Brodn is in dit nummer niet meer dan bijzaak. Het werkt perfect, al hadden de twee schoten die de aanslag op aartshertog Frans Ferdinand belichamen harder en dreigender mogen klinken. Op plaat zijn het twee scheten op de achtergrond, terwijl het twee donderslagen hadden moeten zijn om de ellende van de vier jaar die volgen goed te duiden.
De plaat vervolgt met songs die direct vertrouwd in de oren klinken. Het is zoals we Sabaton al jaren horen. De melodien kunnen je het ene album beter liggen dan het andere, maar het is grotendeels dezelfde opzet. Niet dat dat stoort. Vooral Stormtroopers, Hellfighters en The Valley Of Death doen het goed met een rap tempo, pakkende refreinen en fijne gitaarmelodien. Die laatste verdienen de aandacht, want de virtuoze invloed van Tommy Johansson (Majestica, Memories Of Old) is goed te horen tijdens de solo's. Het gitaargeluid is sowieso prominenter aanwezig in de mix en de partijen zijn een stuk interessanter om naar te luisteren dan op enkele voorgaande platen, al wordt er ook wel het een ander geleend van andere bands.
Over de gehele linie zijn de prestaties aardig, hoewel de mannen het veiliger aanpakken dan op het fantastische The Great War. De emotionele lading van dat album is in het nieuwe werk niet terug te vinden. Ook niet in het gedragen Dreadnought, Christmas Truce of Soldier Of Heaven, waarin de band me iets te veel aan het recente Battle Beast doet denken vanwege de elektronische achtergrondelementen. Bovendien maakt de groep zich er tekstueel wel erg gemakkelijk vanaf met veel herhaling en receptuur die we nu wel kennen. Hoewel dat laatste me stoort, is het pretnummer The Unkillable Soldier, waarin het bizarre verhaal wordt verteld van de onverwoestbare Adrian Carton de Wiart, een van mijn favorieten. De track heeft een fijne metalgalop, een prima gitaarsolo, en een pakkend refrein met een interessant klinkende tweede stem. Typisch Sabaton, maar oh zo fijn.
Afsluiter Versailles grijpt terug op de openingstrack. Het is bijna dezelfde compositie met een bescheiden aantal wijzigingen. Het verhaal is rond, maar als reprise werkt het minder goed dan als opener. Versailles klinkt wat opgewekter, maar heeft tegelijkertijd een beladen boodschap: kun je wel een oorlog voeren die de laatste oorlog moet zijn? Een melodie uit het Russische volkslied die wordt ingezet na de tekst "What is the price of peace, how many more must die?" is deze weken des te pijnlijker en een nare voorbode op wat komen gaat: vreselijke momenten in de geschiedenis die mogelijk ooit bezongen zullen worden door mannen als Sabaton. The War To End All Wars heeft niet de verpletterende emotionele of muzikale indruk van diens voorganger, maar is tekstueel en thematisch, wellicht door stom toeval, actueler dan ooit.
Tracklist:
1. Sarajevo
2. Stormtroopers
3. Dreadnought
4. The Unkillable Soldier
5. Soldier Of Heaven
6. Hellfighters
7. Race To The Sea
8. Lady Of The Dark
9. The Valley Of Death
10. Christmas Truce
11. Versailles
