Het Duitse Waldgeflster draait al meer dan vijftien jaar mee en is met Dahoam aan zijn zevende langspeler toe. Toch heeft de groep het wonderbaarlijk genoeg nog nooit tot de frontpage van dit webzine geschopt. Een aanwijsbare reden is er niet voor te vinden, want dit kwintet staat al jaren garant voor kwaliteit. Laten we het erop houden dat het ook voor de redactie soms moeilijk is om door de bomen het bos te blijven zien. Ook het in de herfstdagen van vorig jaar verschenen Dahoam verdient het om alsnog gehoord te worden. De hoogste tijd dus om dit album aan een nadere inspectie te onderwerpen.
De intrigerende hoes en bandnaam geven al aan in welke hoek we de muziek van Waldgeflster kunnen plaatsen. De band doet zijn naam eer aan. Sfeer is het toverwoord. De meeslepende, sfeervolle black metal wordt met veel gevoel voor fraaie melodielijnen gebracht. Ideaal om in weg te zinken, als het auditieve blackmetalequivalent van de hypnotiserend dansende vlammen van een knapperend haardvuur. Denk qua stijl aan een soort Agalloch meets Ellende, met een flinke vleug Duitse romantiek la Empyrium en Dornenreich. Met liefst drie vocalisten in de gelederen Winterherz (Jan van Berlekom), Dominik Frank en Arvagr is de zang op Dahoam behoorlijk divers. Gedragen, cleane zang en getergde screams worden uitstekend afgewisseld. De teksten zijn overigens in het Beierse dialect gezongen. Daar valt zelfs voor iemand die in de Duitse grensstreek is opgegroeid weinig chocolade van te maken.
Begrip van de teksten is echter niet nodig om Waldgeflster te kunnen waarderen. De muziek spreekt namelijk boekdelen. Het stemmige intro A Taglachinger Morgen weet al direct de juiste snaar te raken. Het akoestische gepluk leent zich uitstekend voor reflectieve mijmersessies bij kaarslicht, terwijl de samples van vogelgetsjilp en brekende takken de luisteraar richting de uitgestrekte en majestueuze Beierse natuur trekken. De sfeervolle woudmelancholie wordt vastgehouden met Im Ebersberger Forst, een afwisselende track waarin Waldgeflster regelmatig terugschakelt naar stemmige, akoestische passages. De gastbijdrage op het keyboard is overigens van niemand minder dan Benjamin Knig (Lunar Aurora).
Hoewel de stijl van deze band duidelijk is, biedt Dahoam verrassend veel diversiteit. Er is veel ruimte voor akoestisch gitaarwerk en dromerige ambient (Am Stoa en afsluiter Am Wendelstoa). De afwisseling komt het best tot zijn recht in het elf minuten durende Mim Blick Aufn Kaiser, de langste track op dit album. Een fraai epos, met vurige passages vol tremoloriffs, maar tevens met epische, bijna herosche stukken vol gepassioneerde, cleane zang. De track bevat een gastbijdrage van niemand minder dan Austin Lunn, bekend van zijn werk met Panopticon. Hij is niet de enige zanger die mag opdraven. Zo horen we in Am Tatzlwurm de typerende, kermende screams van V. Wahntraum (Harakiri For The Sky).
Natuurlijk: echt vernieuwend is deze sound niet meer. De magie van Agalloch en (in mindere mate ook) Panopticon weet Waldgeflster niet helemaal te evenaren. Maar Dahoam levert toch iedere keer weer een revitaliserende luisterervaring op. Wie even in een andere wereld wil verkeren, doet er goed aan om zich, gewapend met een goede hoofdtelefoon, terug te trekken met dit album.
Tracklist:
1. A Taglachinger Morgen
2. Im Ebersberger Forst
3. Am Stoa
4. Am Tatzlwurm
5. In Da Fuizn
6. Mim Blick Aufn Kaiser
7. Am Wendelstoa
