Begin 2020 bracht het Finse metalmonster Lordi de fictieve verzamelaar Killsection uit, met daarop songs in diverse stijlen uit de rijke rock- en metalhistorie: van glam tot prog, van disco tot thrash. Deze plaat zou een weergave zijn van Lordi door de jaren heen. Het is een grap, want Lordi bestond nog niet in de jaren zeventig. Maar wat als Lordi al decennialang successingles schrijft? Met dat idee, de muziek van Killsection, en de extra tijd die de coronaellende Mr. Lordi gaf, ging hij aan de slag met het schrijven van meer materiaal in stijlen waarvan Lordi zich normaliter niet bedient. Het resultaat is de boxset Lordiversity. Het zijn zeven albums met elk een eigen karakter. Elk van die platen past in een periode uit de muziekgeschiedenis. Het geluid is onmiskenbaar Lordi, maar verschilt dusdanig van de gebruikelijke shockrock en -metal dat het uniek klinkt. Het idee is in ieder geval bijzonder origineel.
De Finnen flirten op hun reguliere albums veelvuldig met onder meer Kiss en Alice Cooper. Het is geen geheim waar Lordi de mosterd haalt. Met Skeletric Dinosaur doet de band er een schepje bovenop en serveert deze de luisteraar muziek die herinnert aan de prille beginjaren van de hardrock. De negen tracks en een introductie van Skeletric Dinosaur klinken alsof ze afkomstig zijn uit de vroege jaren zeventig. De tijd waarin Kiss bekend werd met Hotter Than Hell (1974) en Destroyer (1976) en Alice Cooper de wereld schokte met Killer (1971), School's Out (1972) en Billion Dollar Babies (1973).
De nummers van Skeletric Dinosaur bieden Lordi weinig om zich achter te verbergen. Geluidseffecten zijn afwezig in de relatief simpele songs. Alles draait om de uitvoering en de songwriting. Die elementen zijn dik in orde. Bijster origineel is het natuurlijk niet, want het is evident op welke grootheden Lordi leunt. De uitvoering is echter prima, de melodien zijn aantrekkelijk en de refreinen zijn pakkend en vrijwel direct mee te zingen. Precies zoals je verwacht bij dit soort muziek.
Met enthousiast spel, zeer degelijk musiceren en een sfeervolle productie is het moeilijk om niet enthousiast te worden bij Carnivore en Day Off Of The Devil. Net als op de overige Lordiversity-albums is er gekozen voor opnametechnieken en instrumenten uit de betreffende periode, waardoor de jarenzeventigsfeer nog eens extra wordt benadrukt.
Tekstueel heeft het allemaal niet veel om het lijf. Uiteraard is het een beetje stout, schunnig en ouderwets gewaagd. Alleen zingen over de duivel was destijds voor een enkeling al shockerend. Her en der zijn er schreeuwen en krijsen van Mr. Lordi en een tweede stem die lijkt op Paul Stanley en Gene Simmons om de invloeden nog eens extra te benadrukken. Met The King On The Head Staker's Mountain brengt Lordi een eigen versie van de Kiss-klassieker God Of Thunder ten gehore. Het eerbetoon ligt er net wat te dik op, waardoor de indruk van Skeletric Dinosaur als persiflage op de loer ligt. Het blijft gelukkig bij die enkele misstap. Met de psychedelische, instrumentale afsluiter And Beyond The Isle Was Mary brengt Lordi tot slot een prima eerbetoon aan Black Sabbath.
Lordi bewijst met Skeletric Dinosaur dat het zich ook prima kan redden zonder alle opsmuk in zijn reguliere muziek. Hopelijk doet de band zijn make-up echter nooit af. Hoewel het album volledig anders van stijl en klankkleur is dan Abracadaver, zijn dit wellicht de twee beste albums van de zeven (die alle ook los verschijnen). De composities en uitvoering zijn prima. Het spel en de kunde waarmee de nummers worden vertolkt, maken enthousiast voor deze traditionele stijl die in bekwame handen nooit verveelt.
Tracklist:
1. SCG Minus 7: The Arrival
2. Day Off Of The Devil
3. Starsign Spitfire
4. Maximum-O-Lovin'
5. The King On The Head Staker's Mountain
6. Carnivore
7. Phantom Lady
8. The Tragedy Of Annie Mae
9. Blow My Fuse
10. And Beyond The Isle Was Mary
