De meeste lezers zullen bij het woord Goregrind al snel afhaken, en het is ook wel te begrijpen waarom. Er lopen namelijk een hoop volstrekte rukbands rond in het genre die, wars van enige muzikale kennis, de meest belabberde, slecht geproduceerde gruisherrie uitkotsen. Een grunt die klinkt alsof er een toilet wordt doorgespoeld er bij, en men noemt het Goregrind. Zo niet deze Aussies. Beginnend bij de goregroove van het Duitse Cock And Ball Torture ploegen zij zich via het almachtige Gut door deathgrindend goreland, links en rechts invloeden en ideen oppikkend. Voeg aan dat recept nog een dikke harmonizer op de stem toen, a la Tu Carne, en je weet als splatterfreak wel waar je aan toe bent.
Wat "Le Mort" verder nog onderscheid van de bruine massa is de productie, die zeer goed te noemen is, met veel laag. Erg veel laag. Soms zo veel laag dat je moeite moet doen om die boerende neushoorn achter de microfoon te onderscheiden van het gitaargeweld op de "achtergrond". Maar ja, als je leden van bekende acts als Fuck I'm Dead en Blood Duster in de gelederen hebt die alle schelle tonen van hun hoofdbands zat zijn, dan wil je nog wel eens doorslaan. Over het algemeen biedt TDEBN behalve een contributie aan de inktindustrie dus weinig nieuws, maar gewoon een goed klinkende, vet groovende grindplaat waar een hoop mensen wel wat mee zullen kunnen.
Tracklist:
1. Revisionist
2. Naked
3. Subtext
4. Horror
5. Method
6. Gravel
7. Industry
8. Blind
9. Protect
10. Mortem
