Hoe vaak horen we in het dagelijkse leven niet platitudes als 'stilstand is achteruitgang'? Een even weinigzeggende als onzinnige redenering, zeker als we het aan de mannen van Night Crowned zouden vragen. Deze Zweden zijn immers strikt in de leer als het op black metal aankomt. Vakmanschap is meesterschap is dan ook een beschrijving die meer van toepassing zou zijn op Hdanfrd, het tweede volledige album van de formatie uit Gteborg. Night Crowned haalt de mosterd vooral bij Dark Funeral (de opgekropte agressie en het razendsnelle tempo), maar gooit daar ook regelmatig fraaie, kille en melodieuze riffs bij (waardoor een vergelijking met Dissection ook voor de hand ligt). Niets nieuws onder de zon dus, maar wel op beestachtige wijze uitgevoerd.
Hdanfrd is namelijk een bijzonder intens album. Dat komt niet alleen door de furieuze snelheden die drummer Janne Jaloma (Dark Funeral, Aeon) weet te produceren, maar ook door de vocale prestaties van frontman Ken Romlin. Hij schreeuwt het geheel op imponerende wijze aan elkaar en lijkt de screams uit zijn tenen te persen, met zoveel samengebalde kracht worden ze op de luisteraar afgevuurd. De basis van Night Crowned ligt in de compromisloze black metal, wat te horen is in de vaak hondsbrutale, agressieve riffs en de intens voortdreunende blastbeats. Tegelijkertijd kiest de band zeker niet voor een traditionele, grimmige lo-fi-sound, maar doet door de machinale en wat klinische productie denken aan Behemoth en zelfs aan Anaal Nathrakh.
In de beste nummers komen alle elementen op grandioze wijze samen. Opener Nattkrnt brengt bijtende, door Dark Funeral genspireerde riffs en een spervuur aan machinale, Behemothiaanse blastbeats, vergezeld van een omineus keyboarddeuntje dat sporadisch opduikt. Gudars Skymning knuppelt er bij vlagen genadeloos op los, maar valt tegelijkertijd in positieve zin op door de ijzersterke riffs. Datzelfde geldt voor Grtt & delagt, dat zelfs een smakelijke solo bevat. Ondanks de wat moderne sound horen we ook in andere tracks invloeden uit met name de Noorse klassiekers. Zo doet het wat statige Rex Tenebrae door de cleane zang wat aan Borknagar denken, terwijl het keyboarddeuntje in Ett Gravfst de zo uit het oude werk van Dimmu Borgir lijkt te komen.
Ondanks dat Hdanfrd maar een kleine drie kwartier duurt, is het een nogal zware kluif om de plaat in n keer uit te luisteren. Dat komt vooral door de enorm volgepropte sound, in combinatie met het vrijwel voortdurend doorjakkerende tempo. Er is nauwelijks ademruimte. De nummers zijn bovendien nog iets te weinig onderscheidend van elkaar. Daardoor heeft Hdanfrd niet de impact die het album had kunnen hebben. Desondanks is het een meer dan verdienstelijke plaat voor degenen die na het zware tafelen met de feestdagen hun ingewanden eens goed door elkaar willen schudden. Of eventueel hardnekkige familie de deur uitjagen ook daarvoor leent de muziek van Night Crowned zich uitstekend.
Tracklist:
1. Nattkrnt
2. Rex Tenebrae
3. Fjttrad
4. Ett Gravfst de
5. Hdanfrd
6. Gudars Skymning
7. Mnniskans Frfall
8. Grtt & delagt
9. Enslingen
