Dat Nightwish een tijd lang niet heeft kunnen optreden, heeft zo zijn positieve kanten. De bandleden kunnen zich bijvoorbeeld concentreren op hun andere bands en projecten. Zo komen toetsenist Tuomas Holopainen en multi-instrumentalist/zanger Troy Donockley samen met Tuomas levenspartner Johanna Kurkela vroeger dan verwacht met het tweede album van Auri, een project van het trio dat uitgegroeid is tot een band en waarvan we dus meer te horen krijgen dan in eerste instantie de bedoeling was.
Auri komt niet in de buurt van rock of metal. Naar eigen zeggen is het eerder kampvuurmuziek. Af en toe hoor je wel wat Nightwish-melodien in de zang van Johanna en instrumentatie terugkomen (The Valley), maar de muziekstijl is heel anders. Een mix van new age, folk-, Keltische en wereldmuziek is wat je te wachten staat. Kalmerende zang, natuurgeluiden (fluitende vogels), cinematische toetsenpartijen, percussie (van sessiemuzikant Kai Hahto) en fluitmelodien vormen de belangrijkste elementen. Het is dus muziek om in alle stilte van te genieten.
Ondanks de kalmte is de muziek niet slaapverwekkend of eentonig. Luister eens naar de prachtige soundtrack The Duty Of Dust. Je kunt je een versie met Anneke van Giersbergen voorstellen. Andere voorbeelden zijn het relaxte Enya-achtige Kiss The Mountain en het opgewekte, door onder meer ABBA genspireerde Pearl Diving, dat je aan het zweven brengt, dankzij de hypnotiserende tokkelpartij en de E-bow-gitaarlead. Elk nummer heeft weer een andere vibe. Those We Dont Speak Of is een cinematisch, ambient intro zonder beat en The Valley is folky. Light And Flood is in eerste instantie een klassiek muziekstuk, maar het verandert via plechtige koorzang in progressieve kamermuziek met percussie, klavecimbel- en pianomelodien. Daarna volgen nog andere passages, maar we gaan niet alles verklappen.
Die overgangen zijn wel even wennen. Enkele composities, zoals Light And Flood, zijn beslist progressief. Hou je van uitdaging? Dan zit je hier goed. De transities brengen de luisteraar van de ene in de andere gemoedstoestand. In The Valley is de tempoversnelling prima verwerkt, maar de overgangen elders, zoals in Pearl Diving en Light And Flood, zijn soms best groot. Daarmee voorkomt het drietal dat je in slaap valt, maar lijkt er ook een rode draad te ontbreken in sommige songs, waardoor de overtuigingskracht na enkele minuten ontbreekt. Zeker de eerste luisterbeurten valt nog niet alles op zn plek. Wie de moeite neemt om de plaat meermaals aandachtig te beluisteren, wordt beloond en ontdekt in tracks als Light And Flood steeds meer details.
Het is dus maar goed dat het niet bij een project en n album gebleven is. Hoewel er hier geen spoor van rock en metal te bekennen is, hebben deze drie muzikanten een interessante, genre-overstijgende collectie nummers gemaakt, die in de smaak zal vallen bij metalfans die ook wel eens een plaat op hebben staan van Sarah Brightman, Enya, Anneke van Giersbergen, Maggie Reilly, Blackmores Night of ABBA. Het is echter zeker geen easy listening, wel kalmerend.
Tracklist:
1. Those We Don't Speak Of
2. The Valley
3. The Duty Of Dust
4. Pearl Diving
5. Kiss The Mountain
6. Light And Flood
7. It Takes Me Places
8. The Long Walk
9. Scattered To The Four Winds
10. Fireside Bard
