Onlangs kondigde het Amerikaanse deathmetalinstituut Immolation aan dat in februari volgend jaar het nieuwe album Acts Of God verschijnt via Nuclear Blast Records. Het kwartet uit New York brengt zeker niet aan de lopende band nieuw materiaal uit. Tussenpozen van drie tot vijf jaar zijn geen zeldzaamheid. Tegelijkertijd is iedere release sterk. De band heeft door de jaren heen zijn eigen, volstrekt unieke stijl ontwikkeld, die uit duizenden herkenbaar is. Een nieuw werkstuk zorgt dus steevast voor hooggespannen verwachtingen.
Soms is het echter ook de moeite waard om terug te blikken. Immolation mag met recht een van de grondleggers van het Amerikaanse deathmetalgenre genoemd worden. Het is dit jaar bovendien het dertigjarig jubileum van het debuutalbum Dawn Of Possession (1991). Een uitstekende gelegenheid om de plaat nog eens in de schijnwerpers te zetten. Dawn Of Possession verschijnt in juli van dat jaar via het inmiddels ter ziele gegane label R/C Records - een label met een zeer indrukwekkende catalogus vol old-school deathmetalklassiekers. Er zijn weinig labels die releases van het kaliber Death, Deicide, Malevolent Creation, Obituary, Pestilence en Suffocation hebben uitgebracht. Immolation kan dus ook aan dat rijtje toegevoegd worden.
Waar veel beginnende groepen nog zoekende zijn naar een eigen identiteit, is de blauwdruk van de volstrekt eigenzinnige sound van Immolation al zeer duidelijk aanwezig op dit debuut, zij het in een primitievere vorm. Ook jongere fans, die de band pas ten tijde van Majesty And Decay (2010) bij Nuclear Blast hebben ontdekt, zullen direct de stijl van Immolation herkennen. De sluimerende, insidieuze gitaarlijnen van Robert Vigna en Tom Wilkinson, die zich als kronkelende slangen in de schedel nestelen, de dreigende drumroffels van Craig Smilowski en de barbaarse grunts van Ross Dolan: ze hebben nog steeds een rauwe en directe impact, waardoor het album zelfs dertig jaar na dato nauwelijks aan kracht heeft ingeboet.
Het heeft weinig zin om individuele tracks uit te lichten, want de tien nummers op Dawn Of Possession ontlopen elkaar nauwelijks. Misschien is het nog wel de openingstrack Into Everlasting Fire waarmee Immolation het duidelijkst zijn visitekaartje afgeeft. De vijf minuten durende track is zeer dynamisch. Verwrongen, snoeiharde riffs worden net zo makkelijk afgewisseld met dreigende, uitgesponnen solos (die bijna psychedelisch zijn) en met logge passages, waarin de band zelfs wat sludgy klinkt. De boel wordt bij elkaar gehouden door de diepe, ietwat monotone, maar daardoor niet minder overtuigende putrochels van Ross Dolan.
De tien tracks op Dawn Of Possession zijn stuk voor stuk gegroefd en splijtend. De band schakelt regelmatig een tandje bij middels onstuimige en rauwe versnellingen. Het ongepolijste en wilde drumwerk van Smilowski voegt een extra chaotische en barbaarse laag toe aan de muziek. De productie van het album is eveneens rauw en primitief, maar daardoor juist bijzonder effectief en krachtig. De plaat klinkt authentiek en beduidend beter dan veel moderne producties, die tot aan de nok toe zijn volgestouwd. Juist door ook ademruimte te laten, komt de death metal van Immolation vele malen sterker uit de speakers.
Het is dertig jaar nadat deze langspeler is uitgebracht eigenlijk onmogelijk om de plaat in zijn context te beoordelen. Een risico van terugblikken is dat de legendarische status die een album inmiddels heeft bereikt tot verheerlijking leidt die niet helemaal gepast is. In het geval van Dawn Of Possession kan ik echter concluderen dat het album nog steeds als een klok klinkt. De tien tracks vliegen voorbij en zitten vol spannende riffs, plotselinge erupties en maniakale solos. Technisch zit het album bijzonder knap in elkaar, maar het gaat nergens ten koste van de herkenbaarheid van de composities. Dawn Of Possession is, samengevat, een plaat die de tand des tijds niet alleen heeft doorstaan, maar zelfs nu nog het gros van de concurrentie met billenkoek naar huis stuurt.
Tracklist:
1. Into Everlasting Fire
2. Despondent Souls
3. Dawn Of Possession
4. Those Left Behind
5. Internal Decadence
6. No Forgiveness (Without Bloodshed)
7. Burial Ground
8. After My Prayers
9. Fall In Disease
10. Immolation
