.jpg)
Volbeat is tegenwoordig een geplaagde naam in het metallandschap. De eerste platen van het Deense gezelschap werden heel goed ontvangen, maar gaandeweg zakte het enthousiasme steeds meer in. De geslaagde mix tussen de Elvis Presley-achtige vocalen, de sfeer van Johnny Cash en de door Metallica benvloedde snelheid en riffs maakte steeds meer plaats voor een algemener rockgeluid.
Het doel om een grote arena-band te worden, werd gesteld en gezien de vele headlinerposities op de festivalaffiches is dat doel behaald. Voor de groep fantastisch, maar als fan kun je je net als bij het grote voorbeeld Metallica afvragen of het er nou muzikaal echtbeter of spannender op geworden is. Voor diegene die het zwaardere geluid hebben gemist, is er goed nieuws. Met Servant Of The Mind pakt Volbeat namelijk weer een stuk steviger uit.
Al lijkt het daar niet eens zozeer op wanneer de langspeler begint. Temple Of Ekur en Wait A Minute My Girl sluiten namelijk nog naadloos aan op voorgaande en vrolijk rockende platen als Seal The Deal & Let's Boogie (2016) en Rewind, Replay, Rebound (2019). Pas bij The Sacred Stones komen de onheilspellende gitaarriffs tevoorschijn en bij het sterke Shotgun Blues wordt ook de versnelling wat ingezet. Het is vooral de zagende gitaarriff die imponeert. Daarnaast heb je nog het snelle Heaven's Descent en krachtpatser Becoming, die laten horen dat Volbeat het nog steeds niet verleerd is.
Opvallend zijn de vele verschillende invloeden die verwerkt zijn in de muziek. Naast veel riffs die genspireerd lijken te zijn door Zweedse death metal, komt ook het psychobilly-genre aan bod. Zo is de speelse bonustrack Domino een geslaagde ode en klinkt het zuigendemoerasgeluid in The Devil Rages On tevens erg vermakelijk. Om de balans tussen oud en nieuw werk te behouden, zijn ook de popdeuntjes present, alsmede een samenwerking met andere artiesten. Wat dat laatste betreft horen we Alphabeat-frontvrouw Stine Bramsen in Dagon Fr en Dave Matrise (zanger van Jungle Rot) in een deathmetalversie van Shotgun Blues.
Het is jammer dat Servant Of The Mind te lang duurt. Volbeat houdt namelijk niet de gehele speelduur de aandacht vast en op den duur begint de zang van Poulsen vooral eentonig te klinken. Tracks als Step Into Light, Mindlock en afsluiter Lasse's Birgitta hadden daarbij wellicht beter hun plaats kunnen afstaan aan bonustracks Domino en het felle Return To None. Die twee laatsgenoemde klinken fris en afwisselend, maar laten vooral ook een uitdagender geluid horen van de Deense formatie, want ondanks dat de plaat vermakelijk klinkt, lijkt het niet alsof de heren het zichzelf heel erg moeilijk hebben gemaakt.Dat hoeft ook niet, want met een mix tussen zware grooves, melodieuze passages en veel uptemposongmateriaalkomt Volbeat alsnog goed voor de dag. Eerder afgehaakte fans kunnen zich prima vermaken met tracks als Becoming, Shotgun Blues en bonusnummer Return To None, terwijl de liefhebbers van de meer melodieuze en rockende kant van de Denen ook goed aan hun trekken komen. Met een iets kortere speelduur zou Servant Of The Mind zich zelfs uitstekend kunnen meten met het beste werk dat Volbeat heeft uitgebracht.Nu kun je spreken van de meest vermakelijke plaat sinds Beyond Hell/Above Heaven (2010) en dat is ook een uitstekende prestatie.
Tracklist:1. Temple Of Ekur
2. Wait A Minute My Girl
3. The Sacred Stones
4. Shotgun Blues
5. The Devil Rages On
6. Say No More
7. Heaven's Descent
8. Dagen Fr (feat. Stine Bramsen)
9. The Passenger
10. Step Into Light
11. Becoming
12. Mindlock
13. Lasse's Birgitta
14. Return To None*
15. Domino*
16. Shotgun Blues (feat.Dave Matrise)*
17. Dagen Fr (Michael Vox Version)*
18. Don't Tread On Me (Metallica-cover)*
* bonustrack
