Eerder dit jaar kwam er een split uit van Prickrott en Von Mollestein. Eerstgenoemde komt uit Enschede en is al actief sinds 2005. In eerste instantie als grindcoreformatie, maar al snel slopen er invloeden uit de black, death en industrial in. Laatstgenoemde bestaat uit Walter Donkers (Dunkelwalt Immerkalt) en Mr. Cougar, komt uit Nijmegen en is pas enkele jaren actief. Beide bands nemen de helft van de tracks voor hun rekening.
Als eerste krijgen we vier tracks van Prickrott; een chaotisch allegaartje. Openingstrack A Constant State Of Disgust vliegt meteen al alle kanten op. De basis is doomy death metal met grunts en hier en daar wat elementen uit de goregrind. Een verrassende move naar een stuk met geschifte cleane vocalen volgt. De death metal keert daarna terug, maar dat is van korte duur, want de groep schakelt over op een soort discoritme. Het erop volgende In The Recluse Of Incorrigible Stupidity begint met grindcore en vervolgt groovend met technische ritmetwists, zoals je die bijvoorbeeld aantreft bij het oude werk van Atrocity. De elektronische beats maken het geheel wat rommelig.
Het derde nummer, A Perception Of Nothingness, is aanvankelijk thrashy, maar vervolgt groovend la Deicide. Het refrein is memorabel. Van de vier tracks loopt deze het soepelst en maakt die mede daardoor de beste indruk, al is het wel jammer van de fade-out. In de vierde track, A Physical Embodiment Of Human Sickness, krijgen we eerst hakkende death metal la Cannibal Corpse voordat we elektronische beats horen en daarna een stuk met folky, melodieuze vocalen. Dat wordt gevolgd door een solo op de fretloze bas. Best veelzijdig en experimenteel dus.
De vier tracks van Von Mollestein bevatten veel meer elementen uit de elektronische muziek. Het duo maakt aggrotech, met invloeden uit ebm, hardcore, industrial, thrash en death metal. De songs zijn, op Speak From Hate na, aardig goed opgebouwd. Met name de elektronische elementen in Wandering Alone Through The Old Forest Of Eternal Burning Hatred zijn prima gentegreerd. Ze vormen een geslaagd contrast met de distorted gitaarpartijen en overstuurde extreme vocalen. Von Mollestein begint met het sterkste visitekaartje.
Het erop volgende Down Below The Stones Theres A Place I Call Home bevat een militaristisch ritme en is wat minder beklijvend. Het nummer had wat strakker ingespeeld mogen worden. Daarna komt Speak From Hate, een wat fragmentarische aggroblack-compositie met een gesproken intro, een blastend deel met experimentele blackmetalriffs, een groovende passage, die nog het meest overtuigt, filmische keyboardpartijen en een gitaarsolo. Het afsluitende The Ballad Of The Lost is een aangename, relatief kalme en korte track met een prominente, dansbare elektronische beat, melodieuze gitaarpartijen en ambient synthesizerklanken.
Von Mollestein heeft de zaken beter op orde dan Prickrott. De nummers zitten beter in elkaar en zijn technisch strakker uitgevoerd, al zijn er ook bij de Nijmegenaren nog wel genoeg verbeterpunten. Prickrott doet er vooral verstandig aan ideen beter te structureren. Goede ideen in de eigenwijze, wat te lange songs zijn er wel degelijk (met name het eerste en derde nummer), maar een rode draad en een goede spanningsopbouw ontbreken, waardoor de nummers richtingloos worden. Deze split bevat beslist aardige ideen, maar krijgt op basis van de genoemde verbeterpunten geen positief aankoopadvies.
Tracklist:
1. Prickrott - A Constant State Of Disgust
2. Prickrott - In The Recluse Of Incorrigible Stupidity
3. Prickrott - A Perception Of Nothingness
4. Prickrott - A Physical Embodiment Of Human Sickness
5. Von Mollestein - Wandering Alone Through The Old Forest Of Eternal Burning Hatred
6. Von Mollestein - Down Below The Stones Theres A Place I Call Home
7. Von Mollestein - Speak From Hate
8. Von Mollestein - The Ballad Of The Lost
