Het streamen van concerten zonder publiek zal nog wel even voortduren. Ook Death Angel ontkomt er niet aan. The Bastard Tracks werd in mei van dit jaar opgenomen in The Great American Music Hall in San Francisco, de thuisbasis van de band. De reacties op de stream gaven aanleiding om de show uit te brengen op cd, vinyl en blu-ray. Begrijpelijk, want spelen zonder publiek levert in dit geval een bijzonder album op. Het is een verzameling van nummers die zelden of nooit live gespeeld zijn. Daarnaast bevat de setlist akoestische nummers en een geweldig uitgevoerde cover van Black Sabbath.
Meer dan een jaar zonder publiek. Dat is iets dat Death Angel nooit eerder heeft ervaren. De gedwongen periode van rust kon niet optimaal benut worden voor het uitbrengen van nieuw studiowerk, omdat drummer Will Carroll bijna twee weken op de intensive care lag door het virus. Hij werd voor het eerst ziek toen de band door Europa tourde met Testament en Exodus (The Bay Strikes Back 2020). In oktober vorig jaar verscheen een akoestisch uitstapje; de ep Under Pressure. Daarna ontstaat het idee om een show te streamen zonder de gebruikelijke krakers. Het klinkt als een gek idee, maar uit alles blijkt dat The Bastard Tracks zeer goed voorbereid is. Death Angel speelt altijd strak, maar in deze show is werkelijk geen enkel foutje te ontdekken en het geluid evenaart de studiokwaliteit. Eigenlijk voelt deze plaat te perfect aan.
Het blijkt een slimme zet te zijn om nummers die in de vergetelheid zijn geraakt in de spotlight te zetten. Je vraagt je af waarom bijvoorbeeld Lord Of Hate en Where They Lay al tien jaar of langer niet meer gespeeld zijn. Voor mij heeft The Bastard Tracks geleid tot een herontdekking van Frolic Through The Park (1988). Guilty Of Innocence maakt eveneens deel uit van de set en dat was ooit mijn favoriete track van Death Angel. Ik had dit nummer al te lang niet meer gehoord. Andere sterke tracks zijn op deze plaat genspireerd, zoals Execution / Don't Save Me. Nieuwere nummers als Absence Of Light en Let The Pieces Fall liggen verser in het geheugen en profiteren minder van het uitstekende geluid in vergelijking met de originele opnames. Voor deze nummers is er daarom nauwelijks een meerwaarde bij het luisteren naar The Bastard Tracks.
De afwezigheid van publiek blijft een vreemde gewaarwording, maar komt het luisterplezier ten goede en leent zich tevens voor het spelen van akoestische nummers. Je ontkomt dus niet aan Faded Remains. De ballad, die over het verlies van een familielid van Mark Osegueda gaat, is het enige nieuwe nummer op de ep Under Pressure. Logisch dus dat de track deel uitmaakt van de set. Ook Volcanic, afkomstig van Relentless Retribution (2010), kan mij niet echt boeien, al blijft het bijzonder dat Rob Cavestany dit nummer zingt. Niet echt natuurlijk, want hij deed dat ook toen de band in 1991 zonder Mark Osegueda doorging onder de naam The Organization. Je denkt er gewoonlijk niet aan dat Rob Cavestany een nummer zingt in plaats van Mark Osegueda.
Gelukkig vallen er maar twee nummers in de categorie akoestisch en wordt het beste bewaard tot het laatst. Guilty Of Innocence noemde ik al, maar het echte huzarenstukje is de cover Falling Off The Edge Of The World van Black Sabbath (Mob Rules, 1981). Frontman Mark Osegueda steelt sowieso de show op de plaat, maar met dit nummer weet hij zelfs akelig dicht bij het stemgeluid van Ronnie James Dio te komen. Alleen vanwege die prestatie is The Bastard Tracks al het beluisteren waard. Er wordt inmiddels gewerkt aan het tiende album.
Tracklist:
1. Lord Of Hate
2. Where They Lay
3. Why You Do This
4. Fallen
5. Absence Of Light
6. The Organization
7. Execution / Dont Save Me
8. Succubus
9. It Cant Be This
10. Let The Pieces Fall
11. Faded Remains
12. Volcanic
13. Falling Off The Edge Of The World
14. Guilty Of Innocence
15. Alive And Screaming
