In tijden van blackgaze, post-black en andere curiositeiten zou de liefhebber van traditionele, zwartgeblakerde klanken bijna over het hoofd zien dat er ook nog steeds heel wat bands zijn die niets moeten hebben van dergelijke moderne frivoliteiten. Waar we na het artistieke succes van Agalloch en Wolves In The Throne Room tegenwoordig bedolven worden onder een ware vloedgolf aan cascadiaanse blackmetalbands van wisselende kwaliteit, zijn er ook nog groepen die diepere wortels hebben. De paganblackmetalband Odal is hier een voorbeeld van. Jaren voordat de Amerikaanse succesband zijn eerste demo aflevert, brengt de Duitse groep rondom multi-instrumentalist Taaken met Germansk (2000) zijn eerste wapenfeit uit.
In de daaropvolgende jaren maakt Odal indruk in de pagan blackmetalscene met een reeks prima full-lengths, waarop grimmige en excellent uitgevoerde, vlijmscherpe black metal te vinden is. Sturmes Brut (2002), ...Wilde Kraft (2005) en Zornes Heimat (2008) zijn stuk voor stuk albums die de tand des tijds goed hebben doorstaan met hun oervorm van pagan black metal. Daarna wordt het een tijdlang stil rondom de band. Het duurt tot 2016 tot de nieuwe full-length verschijnt in de vorm van Geistes Unruh. Odal heeft inmiddels onderdak gevonden bij Eisenwald, een label dat bekend staat om zijn neusje voor kwaliteit. Vijf jaar later ziet Welten Mutter het levenslicht. Het is pas de vijfde langspeler van de band in zijn twintigjarige bestaansgeschiedenis.
Welten Mutter is een plaat die binnen de lijntjes kleurt, maar dat wel op een buitengewoon sterke manier doet. De felle basis schelle riffs en stoer drumwerk wordt regelmatig aangevuld met verrassend melodieuze leads. De karakteristieke, rauwe en krachtige screams van Taaken vormen een absolute troef en zorgen ervoor dat de muziek nog wat overtuigender uit de speakers komt knallen. Datzelfde geldt voor de uitstekende, no-nonsense productie, die overigens volledig in eigen beheer is gedaan. De sound is rauw, maar tegelijkertijd krachtig en transparant.
Hoewel de individuele tracks in eerste instantie niet eens zo nadrukkelijk opvallen ze zijn niet perse catchy en bevatten ook weinig simplistische aanknopingspunten ligt de kracht vooral in de vloeiende composities. De zeven die het album telt, zitten namelijk stuk voor stuk uitstekend in elkaar. Hier en daar (Schattental) duikt een subtiele vioolpartij of ondersteunend keyboardspel op verzorgd door A.D.D., tevens echtgenote van Taaken die nooit afleiden van de grimmige basis van de muziek. Het valt pas na meerdere luisterbeurten op hoe makkelijk Odal schakelt tussen vuig gebeuk, fraaie, melodieuze riffs en krachtige blackmetalerupties.
Odal bewijst met Welten Mutter dat je vanzelf bijzonder wordt als je maar lang genoeg hetzelfde blijft doen. Met ruim twintig jaar ervaring om op te bogen levert de band een karakteristiek album af, dat geen seconde verveelt. Wie lang vergeten genrebands als Ulfsdalir, Camulos en Nachtfalke nog in de kast heeft staan, kan blind toehappen. Verder zal de plaat het goed doen bij liefhebbers van Kampfar (de knoestige, stoere riffs), Drudkh (het sfeervolle karakter van de muziek) en zelfs Falkenbach (het melodieuze gitaarwerk). Welten Mutter biedt ruim drie kwartier puur, traditioneel vakmanschap.
Tracklist:
1. ...Um Ewiges Zu Schaffen
2. Hellwach Schwelgend
3. Schattental
4. Der Kalte Nchte Atem
5. Welten Mutter
6. Welten Geflecht
7. Erden Zeit
