Met Diluvium (2018) kwam er een einde aan de conceptreeks van vier albums. Tevens vonden bassist Linus Klausenitzer, drummer Sebastian Lanser en gitarist Rafael Trujillo dat een mooi moment om afscheid te nemen van zanger/gitarist Steffen Kummerer en met zijn drien verder te gaan onder de naam Obsidious. Kummerer verzamelde al snel nieuwe muzikanten om zich heen: drummer David Diepold en het terugkerende duo Jeroen Paul Thesseling (fretloze bas) en Christian Mnzner (gitaar).
Mede door die bezettingswisseling klinkt A Valediction anders dan zijn voorganger. Niet alleen vanwege een nieuw concept (dat drie albums zal omvatten). Dat het nieuwe werk muzikaal anders klinkt, blijkt direct uit Forsaken. De veelzijdige openingstrack begint met getokkel op een akoestische gitaar met daaroverheen een melodie op de fretloze bas. Daarna switcht het nummer tussen Dark Tranquillity-achtige melodeath, fusion en traditionele metal. Het toegankelijke When Stars Collide bevat geslaagde cleane gastvocalen van Bjrn Speed Strid (Soilwork, The Night Flight Orchestra).
Er zijn ook tracks die meer traditionele Obscura-elementen bevatten. Daaronder vallen The Beyond, Solaris (mix van neo-klassiek en melodeath) en de deathmetaltrack Devourer Usurper, die door Morbid Angel genspireerd lijkt te zijn. Zoals altijd staat er een instrumentale track op de plaat. Orbital Elements II is een vervolg op het eerste deel, dat op Cosmogenesis (2009) staat.
In veel tracks komt de mix van melodieuze death metal en neo-klassiek terug. De melodeath veelal in de riffs, het neo-klassieke in het memorabele soleerwerk. Met name op de eerste helft van het album springen de solos er in zeer positieve zin uit. Het riffwerk doet er niet veel voor onder. Luister eens naar het technisch hoogstaande In Unity. Verfrissend is de invloed van klassieke heavy metal, zoals onder meer blijkt uit Orbital Elements II.
Het gitaarwerk is de grote smaakmaker. Dat staat dan ook prominent in de mix. Ook de andere instrumenten zijn goed te horen, al prikt het fretloze basspel van Thesseling soms wat minder duidelijk door de gitaarpartijen, die minder clean zijn ten opzichte van die op voorganger Diluvium. En over minder clean gesproken: de extreme vocalen van Kummerer zijn feller en agressiever dan een paar jaar geleden.
A Valediction is wederom een prima Obscura-album. Het is zowel een direct herkenbare als vernieuwende plaat. Zo blijft de groep rond Steffen Kummerer zich ontwikkelen. Niet alleen kan de luisteraar zich vergapen aan het technisch zeer hoogstaande spel van de heren musici, maar ook aan het concept en de veelzijdige composities. Een groot compliment aan Obscura.
Tracklist:
1. Forsaken
2. Solaris
3. A Valediction
4. When Stars Collide
5. In Unity
6. Devoured Usurper
7. The Beyond
8. Orbital Elements II
9. The Neuromancer
10. In Adversity
11. Heritage
