In 2013 ontmoeten zangeres Adrienne Cowan en gitarist Jack Kosto elkaar op Berklee College Of Music in Boston. Ze richten Seven Spires op. Dat doen ze samen met andere studenten, maar er zijn de eerste paar jaar veel bezettingswisselingen. Cowan en Kosto blijven de drijvende krachten en na de ep The Cabaret Of Dreams beginnen ze aan het ambitieuze concept-drieluik Solveig (2017), Emerald Seas (2020) en Gods Of Debauchery (2021).
Het meest recente werkstuk van die drie is een groots en hoogstaand geheel. Het zal de eerste tien minuten wel even schrikken zijn voor de fans van de eerdere releases, want het titelnummer en het bombastische The Cursed Muse pakken een stuk extremer, technischer en donkerder uit dan het songmateriaal van voorheen. Er zijn meer invloeden uit de melodieuze black het songmateriaal ingeslopen. De melodieuze en symfonische power metal van Emerald Seas is nog wel degelijk aanwezig, maar er staan dit keer meer extreme passages tussen de zestien composities tellende collectie. Het is dus meer Dimmu Borgir en Fleshgod Apocalypse dan Kamelot.
Deze derde full-length is tegelijkertijd veelzijdiger, want na het ruige begin keert de rust terug met Ghost Of Yesterday (power metal meets klassiek en exotische klanken) en het bijna ABBA-achtige Lightbringer, dat popzang combineert met metalinstrumentatie. Ondertussen zit je in een cinematische wereld vanwege de filmische en door soundtracks van games genspireerde toetsenpartijen en orkestraties.
Dat Adrienne Cowan goed kan zingen, wisten we al. Dat heeft ze immers niet alleen bewezen op vorige releases van Seven Spires, maar ook bij Avantasia, Sascha Paeths Masters Of Ceremony, Light & Shade en Winds Of Plague. Op Gods Of Debauchery klinkt ze zelfverzekerder dan ooit. Luister eens naar haar hoge uithalen in Wanderers Prayer en haar screams en krachtige, melodieuze zang in Shadows Of An Endless Sea, waarin ze snel schakelt tussen technieken. Ingetogen in de coupletten van het catchy, poprockende In Sickness, In Health en a capella-koorzang in de epic This God Is Dead of rockend in Lightbringer; er zijn voorbeelden te over van haar overtuigende bijdragen.
Dankzij het goede productiewerk en het meer dan degelijke spel van de heren musici komen de bijdragen goed tot hun recht. Regelmatig vallen de instrumentalisten in positieve zin op. Niet alleen met een bas- of gitaarsolo in de uitschieter Shadow Of An Endless Sea respectievelijk Ghost Of Yesterday, maar ook vanwege technisch hoogstaand spel in dienst van het liedje. Sascha Paeth (mix) en Miro Rodenberg (mastering) hebben al die bijdragen uitstekend vastgelegd en uitgelicht. Hoewel er veel elementen samenkomen, blijft het album ademen en uitnodigen om de ruim vijf kwartier in het concept mee te gaan. Een staaltje sterke songwriting om zo lang boeiend te blijven.
Dat zijn dus nogal wat complimenten. En terecht, want dit slotstuk van de trilogie is veruit het beste en meest ambitieuze wat Seven Spires heeft voortgebracht. Wat een werk heeft hierin gezeten en wat gaaf dat het dan zo positief uitpakt. Misschien wat aan de brute kant voor de fans van het eerdere werk, maar de Amerikanen gaan hun eigen weg en pakken verrassend en heel divers uit. Een power ballad met blasts, zoals blijkt uit The Unforgetten Name? Waarom niet! Gods Of Debauchery bestaat uit genre-overstijgende composities. Het is een originele kijk op cinematische metal die resulteert in 77 minuten lang genieten.
Tracklist:
1. Wanderers Prayer
2. Gods Of Debauchery
3. The Cursed Muse
4. Ghost Of Yesterday
5. Lightbringer
6. Echoes Of Eternity
7. Shadow On An Endless Sea
8. Dare To Live
9. In Sickness, In Health
10. This God Is Dead
11. Oceans Of Time
12. The Unforgotten Name
13. Gods Amongst Men
14. Dreamchaser
15. Through Lifetimes
16. Fall With Me
