Dat het herfst is hebben we inmiddels gemerkt. Het zijn ideale weersomstandigheden om binnen te blijven, door het raam naar buiten te kijken en je gedachten over het leven te laten gaan terwijl op de achtergrond de melancholische doom door de boxen klinkt. Bijvoorbeeld die van Vetrar Draugurinn, de band die ex-Stream Of Passion-gitarist Eric Hazebroek enkele jaren geleden oprichtte. Na de ep I (2017) en de eerste full-length Hinterlands (2019) is er nu de tweede langspeler The Night Sky.

De eerste paar releases zijn al geen vrolijke aangelegenheid, maar tijdens het beluisteren van de acht nieuwe composities bekruipt je een nog leger, eenzamer gevoel. Met name het instrumentale, subtiele en cinematische The Fear Of Letting Go (je zou het atmosferische progrock kunnen noemen, gevolgd door funeral doom met een mooie solo) en het kalme Our Lady Of Perpetual Emptiness maken direct veel indruk. Eerstgenoemde vanwege de constante spanning en omdat het nummer met heel veel gevoel is ingespeeld. Dat laatste geldt ook voor laatstgenoemde. Bovendien voegt zangeres Marjan Welman er veel karakter aan toe.

De andere composities hebben wat meer draaibeurten nodig. Het is zware kost wat je voorgeschoteld krijgt. Niet alleen qua teksten, maar ook wat de combinatie van niet alledaagse zanglijnen, stijlen (gothic rock, doom metal en enkele progressieve twists) en gitaarpartijen betreft. Passages met zware doommetalriffs en krachtige drumslagen worden afgewisseld of gecombineerd met helder gothicrockgetokkel of gitaarleads en niet alledaagse zangmelodie�n. Het geheel heeft wel karakter en is beslist goed ingespeeld, maar beklijft moeizaam en kabbelt wat voort. Uitzondering zijn genoemde composities en het duet van Marjan met The Eternal-zanger en -gitarist Mark Kelson in Lansdown Hill. Het duo wisselt elkaar mooi af en vult elkaar prima aan. In het veelzijdige Reynisfjara sluiten instrumentatie en zang en de verschillende secties mooi op elkaar aan.

Het grommende, krachtige en karaktervolle gitaargeluid heeft in het verleden al eens complimenten van onze kant gekregen. Dit keer opnieuw positieve woorden, mede dankzij de verbeterde productie. Luister eens naar de vette aanvangsriff van The Observer, waarmee het album overtuigend opent. De gitaarlead en de zang in het couplet zijn echter iets minder overtuigend. Het refrein blijft dan juist wel weer goed hangen. Zo wisselen sterke en minder enerverende passages en elementen elkaar af.

The Night Sky is net als Hinterlands een heel eigenzinnig album dat je bij vlagen kippenvel oplevert, maar tevens een flinke investering van de luisteraar vergt om doorgrond te kunnen worden. Vetrar Draugurinn maakt het je niet makkelijk met zijn originele mix van elementen. De doomband, die op het gebiede van productie en songwriting stappen in de goede richting heeft gemaakt, kan helaas niet de hele speelduur overtuigen, maar met name Landsdown Hill, The Fear Of Letting Go, Our Lady Of Perpetual Emptiness en Reynisfjara zijn prima visitekaartjes.

Tracklist:
1. The Observer
2. The Night Sky
3. Lansdown Hill
4. The Fear Of Letting Go
5. The Lonely
6. Our Lady Of Perpetual Emptiness
7. As I Drift On An Ocean Towards A Distant Shore
8. Reynisfjara