Laten we het weer eens anders gaan aanpakken dan we vorige keer deden. We hebben immers bewezen dat een bepaalde manier werkt, dus hoeven we dat niet nog een keer te doen. Waar veel mensen blij zullen zijn dat iets werkt en niet snel hun werkwijze aan zullen passen, zoeken de heren van Leprous juist constant naar nieuwe uitdagingen. Intutie is dit keer het toverwoord en dat levert een spontaan klinkend album op.
Een relatief luchtige plaat ook. Het swingt en is funky bij vlagen. Hoewel de bron van meerdere teksten nog steeds onder meer een depressie is, is er acceptatie en wordt er positief vooruitgekeken. Niet te veel overdenken, maar de beste ideen bij elkaar brengen en het beste ervan maken, zonder te perfectionistisch naar details te kijken; dat komt de levendigheid ten goede.
Aphelion bestaat uit tien losse projecten en is dus geen vloeiend geheel. Het ene nummer sluit dan ook prettiger aan op het vorige dan het andere. Je duikt van het ene experiment in het andere. Na meerdere luisterbeurten went dat wel.
Hoewel op Pitfalls heel veel aandacht uitgaat naar frontman Einar Solberg, is het wel degelijk een album dat tot stand is gekomen door teamwork. Op de opvolger komt de samenwerking echter veel meer tot uiting. In elke track is elk bandlid namelijk ruimschoots vertegenwoordigd. Er is meer van alles. Dus niet alleen Solberg met zijn fantastische zangkwaliteiten, maar ook Baard Kolstad met zijn gevarieerde drumspel, die weer lekker losgaat. Bovenal is er weer veel meer ruimte voor het gitaarspel dan op de vorige plaat. Er is zelfs een slide-gitaar in het bluesy All The Moments. En dan hebben we het nog niet gehad over de verrassend geslaagde bijdrage van koperblazers in een paar tracks en veelvuldige, subtiele verrijkingen door cellist Raphael Weinroth-Browne.
Al die bijdragen leveren een boeiende collectie songs op. Steeds is het spannend wat er gaat komen. Tegelijkertijd houdt het kwintet de rode draad binnen de songwriting in de gaten. Bepaalde passages worden herhaald, andere komen in alternatieve vorm terug. Ondanks dat het tien losse projecten zijn, komen dankzij de ritmesectie in veel tracks een lekkere groove terug. Stilzitten bij het beluisteren van deze plaat is er dan ook niet bij.
Het is Leprous wederom gelukt om te vernieuwen en toch herkenbaar te blijven. Voor de zoveelste keer een knappe prestatie van een van de interessante progformaties van het moment. Uiteraard zullen er fans zijn die hoopten op een terugkeer naar de wat stevigere sound van de eerste drie albums. Die terugkeer vind je hier niet. Het sluit eerder aan op de vorige twee, maar dan met een heel andere aanpak, die resulteert in een interessante en levendige progrockplaat met memorabele songs. Knap gedaan.
Tracklist:
1. Running Low
2. Out Of Here
3. Silhouette
4. All The Moments
5. Have You Ever?
6. The Silent Revelation
7. The Shadow Side
8. On Hold
9. Castaway Angels
10. Nighttime Disguise
