Ook in Belgi� lopen er eenmansprojecten rond van personen die het liefst de zaken in eigen hand houden. De atmosferische blackmetalformatie Ande is een goed voorbeeld. Jimmy Christiaens, de persoon die in zijn eentje verantwoordelijk is voor alle muziek, is na het vorig jaar verschenen Vossekuil met het onlangs uitgebrachte Bos alweer toe aan zijn vierde langspeler. Bos is het eerste album dat niet in eigen beheer verschijnt, maar via het relatief onbekende Naturmacht Productions, een label dat tot nu toe vooral wisselende kwaliteit aflevert. Gezien de op de natuur ge�nspireerde insteek van de albums lijkt Ande in ieder geval thematisch goed op zijn plek te zitten bij dit label.

Wat kan de luisteraar van Bos verwachten? Een klein uur slepende, vaak wat repetitieve black metal, waarin enerzijds veel ruimte is ingebouwd voor sfeer, maar waarin anderzijds toch ook weinig gebeurt. De screams van Christiaens liggen vrij prominent in de mix en zijn lekker bijtend. De associatie met de Zweedse undergroundband Blodulv dringt zich sporadisch op, zoals in het getergde Ransuilen. In muzikaal opzicht is Bos echter soms aan de saaie kant. Zo begint Het Broek weliswaar aardig met akoestisch getokkel en wat kalme achtergrondsynths, maar gebeurt er verder eigenlijk vrij weinig in het slepende midtemponummer, tot de fraaie melodielijn aan het eind (die wat aan de heavymetalriffs van Countess doet denken).

Zo geldt eigenlijk voor de meeste tracks dat ze te weinig variatie bevatten en iets te lang van stof zijn. Het is niet dat Bos slecht is, want er zijn zeker sterke riffs en overtuigende passages te vinden op het album. Zo is het negen minuten durende Achter De Bomen nog het sterkst dankzij het opgefokte ritme in combinatie met de galmende riffs en keyboardklanken. Op andere momenten zakt de kwaliteit van Ande weg, vooral als Christiaens zich ook nog meent te moeten beroepen op cleane, Vlaams gezongen passages (Mijn Hart).

Kortom: Bos bevat aardige elementen, maar weet zeker niet over de volledige lengte van vijfenvijftig minuten te beklijven. Daarvoor zijn de nummers simpelweg te oninteressant, ook al smaakt het trippy, elektro-achtige Het Afscheid als eigenzinnige afsluiter naar meer. Niet slecht, niet bijzonder: Bos is waarschijnlijk gedoemd tot een bestaan in de marge als grijze muis.

Tracklist:
1. De Messentrekker
2. Het Broek
3. Vogelvlucht
4. Ransuilen
5. De Bierteller
6. Mijn Hart
7. Achter De Bomen
8. Het Afscheid