Vanaf de dissonante, sinistere openingsklanken van het dreigende Radiations wordt duidelijk dat de tijd voor dit illustere trio al een aantal decennia stilstaat. De rauwe en primitieve black metal lijkt z uit de jaren negentig weggelopen. De invloeden van Mtiilation zijn onmiskenbaar aanwezig, vooral in de karakteristieke, schelle scheermessensound die de gitaar produceert, maar ook in de verrotte strot van Meyhna'ch, wiens dreinend gelamenteer direct herkenbaar is. Het giftige Sewer Side Beast had met zijn dronende, beklemmende riffs zo op Majestas Leprosus (2003) of Rattenknig (2005) kunnen staan.
Het mag duidelijk zijn dat Shotgun Prayers geen prettig in het gehoor liggend album is. Toch trapt de band eigenlijk maar zelden het gaspedaal in. De meeste nummers worden in midtempo gespeeld, waarbij de onderhuidse spanning vooral wordt voortgebracht door de slepende riffs, die als maden door elkaar heen krioelen en daardoor langzaam van karakter veranderen. Neem het titelnummer, dat is opgebouwd rondom een simpel drumritme, maar dat door het getormenteerde gejammer van Meyhna'ch en het woest zoemende gitaarwerk ver boven de middelmaat wordt verheven. Wie deze track hoort, kan goed begrijpen dat het eens grootse label Osmose Records (dat toch ook wat is blijven hangen in het verleden) dit schijfje uitbrengt.
Minpunten zijn er overigens ook. Zo zijn sommige tracks iets te lang en is ook de gehele speelduur van bijna een vol uur iets te veel van het goede, met name omdat er weinig afwisseling tussen de tracks zit. De plaat was wellicht krachtiger geweest als de schaar in enkele composities was gezet met name in het ruim tien minuten durende Suicide Note. Desondanks laat Shotgun Prayers horen dat er nog steeds veel kracht kan uitgaan van de rauwe, misantropische klanken uit het verleden.
Tracklist:
1. Radiations
2. Ancient Serpent
3. Sewer Side Beast
4. Black Legend
5. Shotgun Prayer
6. Invisible Chimera
7. Sour Misanthropy
8. Suicide Note
