Voor zijn vijfentwintigste verjaardag biedt de Duitse formatie Die Apokalyptischen Reiter zijn luisteraars iets speciaals. Ergens in de herfst van 2020 dook het vijftal een weekend lang de studio in voor een immense jamsessie. Zonder oefening en zonder voorbereiding leidde dat tot vijfhonderd minuten aan gemproviseerde muziek. Daarvan zijn tachtig minuten op de jubileumuitgave The Divine Horsemen beland. Het idee achter het project is aanlokkelijk en het resultaat mag er zijn.
De tachtig minuten aan materiaal zijn opgedeeld in vijftien songs die het, niet geheel verrassend gezien de opzet van dit project, ontbreekt aan een grote lijn en consistentie. Verschillende aspecten van de band komen naar voren, zoals de deathmetaloorsprong, thrasherige episodes, dromerige en psychedelische partijen en zelfs enkele flirts met black metal. Het zijn enerzijds de ruiters die we door de jaren heen zijn gaan kennen; veelzijdig, hard en eigenzinnig. Anderzijds is het een nieuwe ervaring die je eerder verwacht van iets als Die Einstrzende Neubauten en in de Duitse psychedelica.
Ondanks dat een overkoepelend thema of idee lijkt te ontbreken, bouwt de groep The Divine Horsemen vakkundig op. Met aansprekende en stevige tribale metal grijpt het kwintet je bij de kladden en sleept je mee op deze barre helletocht langs mistroostige soundscapes, bezeten extreme metalpartijen vol keelgeluiden en luchtigere, hoopvolle passages met cleane zang. Als er al iets van de teksten te maken is en het niet bij nonsenswoorden blijft, is de zang vooral in het Duits en slechts sporadisch in het Engels.
De band trapt af met drie songs die dankzij het wilde, tribale karakter herinneren aan Sepultura's Roots. Snerpende gitaren, speelse percussie en dreigende zang geven de muziek een primitieve uitstraling die wordt afgewisseld met brute metal. Tussen al dat geweld zitten behoorlijk wat details in instrumentatie en spel verstopt en durft de band ook te grijpen naar afwijkende instrumenten zoals de doumbek en didgeridoo. Af en toe klinken de keyboardpartijen wat goedkoop en kitscherig, maar over het algemeen is het geluid in zijn geheel interessant.
Die interesse blijft aanhouden wanneer de groep zich waagt aan langere, psychedelische episoden, bijvoorbeeld Inka, Uelewa en Duir. Vakkundig wordt er via fragiele soundscapes opgebouwd naar uitbarstingen van extreme metal of vocale exercities. Juist tijdens deze langdurige tracks komt het improvisatie-element duidelijker naar voren. Af en toe lijkt het wat voort te kabbelen, maar vervolgens weten de heren wederom de aandacht te trekken met het introduceren van een nieuwe melodie, een flinke geluidsmuur of een subtiele zanglijn.
The Divine Horsemen is een flinke zit en wijkt qua richting en ideen deels af van eerder materiaal van Die Apokalyptischen Reiter. De bekende ruige death- en thrashmetalelementen zijn aanwezig, maar het jamsessiekarakter dat vooral tot uiting komt in de langere, psychedelische tracks heeft de overhand. Als luisteraar dringt zich af en toe de vraag op in hoeverre er geknipt is in de muziek en hoe spontaan al dit materiaal tot stand is gekomen. Als jubileumuitgave is dit een bijzonder, interessant en geslaagd experiment, hoewel ik mij afvraag of dit voor herhaling vatbaar is. De fysieke edities van deze onderneming zijn in beperkte oplage verkrijgbaar en zijn voorzien van een boekwerk vol passend artwork door zanger Fuchs.
Tracklist:
1. Tiki
2. Salus
3. Amma Guru
4. Inka
5. Nachtblume
6. Aletheia
7. Duir
8. Children Of Mother Night
9. Uelewa
10. Haka
11. Simbi Makya
12. Wa He Gu Ru
13. Akhi
14. Ymir
15. Eg On Kar
