Ragnar Zolberg wist al op tweejarige leeftijd wat hij wilde: muzikant worden. Op zijn elfde verscheen zijn eerste solo-album. De IJslander is inmiddels 34 en heeft het nodige meegemaakt in de muziekbusiness. De meeste lezers zullen hem kennen van zijn periode bij Pain Of Salvation (2013-2017). In die progressieve metalband was hij niet alleen gitarist en zanger, maar droeg hij ook bij aan het productieproces en de songwriting van misschien wel het beste album van die band, In The Passing Light Of Day (2017). Een succes zou je zeggen, maar frontman Daniel Gildenlöw besloot toch afscheid van Zolberg te nemen.
Daarmee viel dat kleine beetje zekerheid dat hij op financieel gebied had weg en moest hij op zoek naar andere inkomstenbronnen. Hij deed sessiewerk voor Sólstafir in 2018, werkte samen met andere artiesten en bracht solo-albums uit, waaronder Rog I. Inmiddels ligt de opvolger daarvan in de winkels en is het dus de hoogste tijd om dat album er eens bij te pakken.
Rog II behoort tot zijn meest breekbare werk. Het is een eerlijke, minimalistische mix van zang, piano- en gitaarpartijen. Je hoort het kraken van (waarschijnlijk) de stoel of pianokruk in de afgesloten ruimte waarin de opnamen plaatsvonden. Soms hebben de nummers wel iets van The Beatles, een andere keer van Sólstafir of Árstíđir, deels vanwege de IJslandse teksten. De nummers zijn geschreven in een voor hem erg zware periode. Derhalve zijn ze zeer fragiel en melancholisch en met hart en ziel ingespeeld en gezongen.
De teksten van de veelal uit pianopartijen opgebouwde composities laten weinig aan de verbeelding over. Wat in hem opkwam, heeft hij namelijk opgeschreven. Naar eigen zeggen deed hij dat omdat het therapeutisch werkte om zichzelf te confronteren met zijn problemen. Zware kost dus. De dagdromer kijkt terug op zijn leven, verlangt naar betere tijden en een wereld zonder problemen. In het IJslands kan hij zijn gevoelens het beste omzetten in zang, maar ook in het Engels hebben zijn woorden impact. Zo is het afwijkende I Carry On om stil van te worden. Hetzelfde geldt voor The Other Side Of The Floor, waarbij aan het einde het gesnik van de multi-instrumentalist te horen is.
Met minimale middelen weet Ragnar Zolberg de gevoelige snaar te raken. Het is geen collectie songs om vrolijk van te worden, maar om samen met hem van te genieten, de ellende in de wereld te vergeten en het leven te overdenken. Even de ogen sluiten, verdwaald raken in gedachten om daarna de boze buitenwereld weer tegemoet te treden. Zolberg doet dat op integere wijze en juist om die reden heeft het introverte, doch expressieve en buitengewoon eerlijke Rog II impact.
Tracklist:
1. Of Artistry
2. The Antidote Is A Melody
3. Ađ Ljósinu
4. Getting Lost
5. The Void
6. In My Lungs
7. I Carry On
8. The Other Side Of The Floor
9. Awareness
