A Slow Ride Towards Death is het derde studioalbum van het Zweedse Astrakhan. Hoewel de bandnaam bij weinigen een belletje zal doen rinkelen, krijgt het kwartet vooral in eigen land erkenning voor zijn potpourri van progressieve en classic rock. De groep bestaat onder meer uit gitarist Johan Hallgren (Pain Of Salvation) en bassist Per Schalender (ex-Pain Of Salvation, ex-Royal Hunt) en heeft zich de afgelopen jaren vooral toegelegd op het live ten gehore brengen van de klassieke rockmusical Jesus Christ Superstar, waarin vooral zanger Alexander Lycke schitterde. Van dat avontuur is een liveplaat verschenen.
Hoewel A Slow Ride Towards Death weinig met die musical te maken heeft, zijn er toch elementen van het genre in de eigen muziek geslopen. Vooral tijdens de latere tracks is dat goed hoorbaar. Voordat het zover is, volgen er eerst enkele songs die doorspekt zijn met progressieve en psychedelische experimenten en ruige hardrock en metal. De eerste single, tevens openingssong Lonesome Cry, roept associaties op met de Noorse collega's van Conception. Astrakhan klinkt ruwer, donkerder en minder gepolijst dan de westerburen, maar past in hetzelfde straatje.
De band stopt veel ideen in zijn muziek, waardoor sommige breaks en overgangen vrij abrupt klinken en een duidelijke lijn regelmatig ver te zoeken is. Vrijwel elke track kent zijn aansprekende momenten, maar af en toe vliegt het qua melodie en muzikale ideen alle kanten op. Als een verhaal dat af en toe zijn focus verliest, komen stevige vocale en instrumentale apotheosen soms uit het niets om daarna weer volledig weg te ebben.
Naarmate de plaat vordert wordt dat beter en laat de band zich meer gaan in wildere passages en gewaagde, wringende melodien. Youtopia is daar een prima voorbeeld van. De song bevat veel muzikale ideen, maar deze worden stukken beter gekanaliseerd dan in enkele voorgaande tracks.
Het musiceren is dik in orde en ook de zang van Lycke ligt prettig in het gehoor. Zijn diversiteit toont hij vooral in de twee laatste tracks. Het ruige Control is een traditionelere rocker, terwijl het afsluitende M.E 2020 wederom een progressieve orintatie heeft met typische, pakkende samenzang, oosters getinte riedels en langdurige instrumentale passages. Na een schurend intermezzo halverwege zet Lycke een emotionele zanglijn in (die aanvankelijk doet denken aan passages uit Jesus Christ Superstar) onder begeleiding van enkele orgelklanken. Uiteraard volgt een spetterend einde.
A Slow Ride Towards Death kent enkele indrukwekkende songs en zeer degelijk musiceerwerk, maar het ontbeert enkele tracks aan focus. Dat de groep het in zich heeft om boeiende, interessant werk met een eigen gezicht te schrijven, toont het viertal in bijvoorbeeld Youtopia en M.E. 2020. Dat krachtige, eigen karakter is op andere momenten helaas minder aanwezig.
Tracklist:
1. Lonesome Cry
2. Take Me With You
3. What You Resist Will Remain
4. Never Let You Go
5. Youtopia
6. Until It Ends
7. Control
8. M.E 2020
