Niet geheel onlogisch, gezien in datzelfde jaar de gitarist ook zijn plek bij Korn weer terug kreeg en die band er een druk schema op nahoudt qua tourenen opnemen. Nu het corona-virus de wereld in zijn greep houdt en alle touractiviteiten lam heeft gelegd, was er weer gelegenheid om de studio in te duiken. Zodoende is na acht jaar eindelijk opvolger Perfectly Preserved uit.
Op muzikaal gebied is er niet veel veranderd. Wel is de helft van de line-up vervangen. Nieuw zijn bassist JasenRauch (ex-Red, Breaking Benjamin) en drummer Isaiah Perez. JR Bareis is gebleven en verzorgt naast Head het gitaarspel. Hij is daarnaast verantwoordelijk voor de cleane vocalen.
De plaat begint niet al te interessant met het langdradige intro Infamy. Onder begeleiding van saaie pianoklanken werkt de groep toe naar Tragedy. Ook deze track is niet meteen een droomstart. Love And Death klinkt hier vooral gereserveerd en mist peper. Dit kaart dan ook meteen een groot mankement van Perfectly Preserved aan. Dat wordt aan het einde van het nummer goed gemaakt als de band hard van leer trekt.
Er is veel variatie in de muziek tussen harde en melodieuze stukken en vooral Bareis heeft vocaal veel meer te doen dan voorheen. Hierdoor is het cleane aandeel enorm toegenomen. Qua zang doet hij het niet eens zo verkeerd, maar het zijn de ruwe vocalen van Head die alle aandacht opeisen. Daardoor is het dikwijls wachten tot hij zijn bijdrage levert en de formatie zijn kracht inzet. Al het andere houdt je minder bij de les.
Desondanks zitten de tracks goed in elkaar. Het gitaarspel van de Korn-gitarist is direct herkenbaar en ook de twee nieuwelingen spelen naar behoren. De groep is er ook niet vies van om risico's te nemen en trakteert met Let Me Love You zelfs op een vermakelijke cover van Justin Bieber. Hierbij krijgt de formatie ondersteuning van Lacey Sturm (ex-Flyleaf), al gebruikt zij haar kwaliteiten niet optimaal en zijn haar vocalen vaak te ver naar de achtergrond verplaatst.
Opmerkelijk aan Perfectly Preserved is de zeer sterke tweede helft. The Hunter etaleert een prima balans tussen melodie en ruwheid, terwijl La Lamento goed opbouwt naar een uitbarsting tegen het einde. Affiction en afsluiter White Flag weten vervolgens al deze elementen mooi te combineren en laatstgenoemde is het hoogtepunt van het album.
Conclusie is dat Love And Death best wat meer mag schuren. Wanneer de groep losgaat, overtuigt deze het meest. Desondanks is Perfectly Preserved een meer dan degelijke plaat. Het geboden materiaal vermaakt en biedt de luisteraar voldoende afwisseling. Het songmateriaalzit goed in elkaar en de band heeft de kwaliteiten om prima op zichzelf te staan en los gezien te worden als alleen een soloproject van Head naast Korn. Nu hopen dat de leden meer tijd vinden om de productie van nieuw materiaal op te schroeven.
Tracklist:
1. Infamy
2. Tragedy
3. Down
4. Let Me Love You (feat Lacey Sturm)
5. Death Of Us
6. Slow Fire
7. The Hunter (feat Keith Wallen)
8. Lo Lamento
9. Affliction
10. White Flag (feat Ryan Hayes)