Empyrium is terug. Na de ep The Mill (2015) leek het een tijdje stil te zijn rondom de Duitse doomformatie, maar al die jaren is er gewerkt aan nieuw songmateriaal. Dat is er nu in de vorm van de zesde full-length van de oosterburen. Het duo Schwadorf (zang, akoestische en elektrische gitaar, bas, drums, keyboard, dulcimer) en Thomas Helm (keyboards, akoestische gitaar, zang) brengt daarop oude en nieuwe elementen van de in 1994 opgerichte formatie samen.
Enerzijds zijn er kalme passages, die de laatste albums kenmerkten, anderzijds keren de heren terug naar doom metal en de extreme vocalen van de beginjaren. Op ber Den Sternen gaan die twee uitersten uitstekend samen. Dat blijkt al direct uit The Three Flames Sapphire, dat rustig begint met gitaargetokkel en een cellopartij van gastartieste Robina Huy. De openingstrack vervolgt met plechtige zang en bouwt op naar ruizige riffs met daaroverheen bijdragen op fluit van Nadine Mlter, de levenspartner van Schwadorf. De rust keert daarna kortstondig terug voordat de doom metal en screams hun intrede doen.
Dat recept wordt herhaald. Empyrium laveert tussen eb en vloed en doet dat op sfeervolle wijze. Je zit echt met bewondering te luisteren. Neem bijvoorbeeld A Lucid Tower Beckons On The Hills Afar. Dit hoogtepunt switcht tussen black metal inclusief screams plus een leadpartij op de dulcimer aan de ene kant en melodieuze doom met prachtige, harmonieuze, ceremonile zang aan de andere kant. Een uitstekende vondst, en zo zijn er nog wel meer, zeer positieve voorbeelden te noemen.
De warme en open sound laat veel ruimte voor alle bijdragen en het emotionele aspect. Alle partijen zijn prima te volgen. Neem The Oaken Throne, dat heel rustig opbouwt met veel stilte tussen de noten, waardoor de impact groter is. Het is meanderende muziek die al snel voor een rustgevend gevoel zorgt. Soms doet het folky getokkel aan Opeth in zijn oude dagen denken (het relatief korte, instrumentale Moonrise). Op andere momenten hoor je dat Dead Can Dance een andere belangrijke invloed is.
Er zijn slechts enkele punten van kritiek aan te dragen. Zo hebben het korte intermezzo In The Morning Mist en The Archer niet de impact die de andere wel hebben. Bij laatstgenoemde komt dat voornamelijk doordat het een rustige track is die op het kalme Moonrise volgt, en niet echt iets biedt dat je op het puntje van je stoel brengt. Dat doet The Wild Swans wel. Dankzij de combinatie van wonderschone melodien en de distorted passages is dit nummer samen met A Lucid Tower Beckons On The Hills Afar, het Duitstalige titelnummer en in mindere mate The Oaken Throne Empyrium op zijn sterkst.
Het lange wachten op nieuw materiaal betaalt zich dus dubbel en dwars uit. Zo zie je maar dat je in zijn algemeenheid als band beter wat meer tijd neemt voor het schrijven van een album dan gehaast te werk te gaan en met iets minder memorabels te komen. ber Den Sternen behoort tot de sterkste albums van de Duitsers. Knap hoe de oosterburen verschillende stijlen (doom, folk, black, death) op een organische wijze samenbrengen en afwisselen. ber Den Sternen is een collectie songs met veel gevoel en veel sfeer. Het is een subtiele plaat waar je met veel ontzag naar luistert.
Tracklist:
1. The Three Flames Sapphire
2. A Lucid Tower Beckons On The Hills Afar
3. The Oaken Throne
4. Moonrise
5. The Archer
6. The Wild Swans
7. In The Morning Mist
8. ber Den Sternen
