Alleen al de normale thrash metal van het kwartet is gaaf genoeg om een luisterbeurt te verantwoorden. De gitaarpartijen van Nicolas Young en Javier Ortiz zijn agressief en fris. Hoewel hun invloeden duidelijk doorschijnen, klinkt de muziek nooit afgezaagd of clich. Gave riffs en solos vliegen je om de oren, zonder dat de muzikale coherentie daaronder lijdt. Deze gitaarpartijen worden ondersteund door het basspel van Vincente Pereira. Dit wisselt tussen lage, smerige baslijnen la Motrhead en springerige loopjes die meer richting progressieve metal gaan. Door de goede productie is zijn spel vaak duidelijk te horen. De stem van Ortiz maakt het geheel compleet. De Spaanse en Engelse teksten worden met een agressie gebracht die kenmerkend is voor blackened thrash. Ondanks zijn zware accent is zijn voordracht pakkend en blijven er vaak fragmenten in je hoofd zitten.
Wat de muziek vooral bijzonder maakt, is de eerdergenoemde invloed van klassieke muziek en jazz. In de gitaarpartijen, maar bijvoorbeeld ook in het pianospel in The Trap, komen klassieke invloeden van onder andere Vivaldi terug. De jazzinvloeden zijn vooral terug te horen in het gebruik van de klarinet. Deze is voornamelijk vertegenwoordigd in Extraviado. De compositie is rond het blaasinstrument gecentreerd. De rest van de instrumentatie dient als ondersteuning. Hoewel het tempo een stuk omlaag gaat en het geheel een andere sfeer heeft dan de agressievere thrashsongs, misstaat het nummer totaal niet.
Ook komt de klarinet terug in het titelnummer, dat tevens een speciale vermelding verdient. So It Goes duurt bijna twintig minuten, wat vooral in thrash metal best opvallend is. Het is vaak ook lastig om een compositie met de lengte van een sitcomaflevering te schrijven dat de aandacht van de luisteraar erbij houdt en niet te veel in herhaling valt. Toch slagen de Chilenen hierin, met vlag en wimpel zelfs. Op n ietwat abrupte overgang na klopt alles aan het nummer. De tempowisselingen zijn alom aanwezig en worden telkens op het juiste moment ingezet. Elk bandlid heeft momenten waarop zijn talenten in de spotlight staan.
Thrash metal is over het algemeen geen genre waarin veel vernieuwd wordt. Dit maakt het enkel knapper dat Demoniac met zon geweldig album op de proppen komt. Zonder agressie of snelheid te verliezen heeft het kwartet vernieuwende elementen toegevoegd aan de muziek. De invloeden van bands uit de jaren tachtig is duidelijk te horen, maar nergens gaat de band over tot plagiaat. Alle riffs, baslijnen, zangpartijen en drumritmes klinken fris en origineel. Het album verdient gehoord te worden door een groot publiek, maar zal hopelijk een cultfavoriet in de underground worden. So It Goes is een album dat elke metalfan die openstaat voor experimentelere muziek een keertje zou moeten beluisteren. Hoewel het nog vroeg in het jaar is, voorspel ik dat dit album veel jaarlijsten zal halen.
Tracklist:
1. RSV Fool Coincidence Testigo
2. The Trap
3. Extraviado
4. Equilibrio Fatal
5. So It Goes
