Achter iedere band die uiteenvalt, zit een verhaal. Bij de ene zijn het politieke ideologie�n (Iced Earth) die ten grondslag liggen aan het besluit om niet verder te gaan met elkaar en bij de andere is het de hoeveelheid liveshows (Delain). Bij Elyose is het volgens zangeres Justine Daa� verschil in ambitie. De Fran�aise miste de drive bij de drie heren met wie ze samenwerkte en ging daarom alleen verder. Ze vond na een poosje zoeken in Maxx Maryan (Helalyn Flowers), Anthony Chognard (ex-Smash Hit Combo, The Black Russian's) en Jean-Baptiste Thomas-Sertillanges (Klub Stalingrad) nieuwe muzikale partners. Samen schreven ze een zestal tracks, die op de ep Persona zijn beland.

De Franse muzikanten maken een mix van elektronica, nu metal, gothic en industrial. Dat klinkt als een heel eigenzinnige combinatie en dat is het ook. Op de voorgaande releases noemt men het electro metal en dat dekt de lading aardig. Met name het album Ipso Facto (2015) bevat een aantal memorabele tracks (De Guerre Lasse, R�demption en Plus Qu�Humain). Dat komt vooral door de toegankelijke benadering met pop-elementen en refreinen die snel blijven hangen.

In vergelijking met het eerdere songmateriaal valt op dat het recente werk steviger is en een muur van geluid voortbrengt. De riffs zijn veel bruter en zwaarder. Opener Metropolis laat daar al iets van horen, maar sluit vooral goed aan op de vorige albums. Fit In is veel gefrustreerder, ramt er flink op los en bevat industrial-invloeden. Vreemd genoeg zijn er ook rustige en melodieuze passages. Die passen overigens goed in het geheel. Ook de single Mille Silences is een geslaagde combi van uiteenlopende elementen. Enerzijds zijn er de groovy nu-metalriff en extreme vocalen van Julien "Nutz" Deyres (Gorod), anderzijds ori�ntaalse, cleane zanglijnen.

Er zijn ook momenten waarop de verschillende elementen juist wat minder goed samenvallen. In het atmosferische Hurt People bijvoorbeeld, dat melancholisch en melodieus van aard is en meer in de buurt van de openingstrack komt. De track bevat wat te ruig gitaarwerk ten opzichte van het melodieuze toetsenspel.

Hurt People stelt bovendien een ander verbeterpunt aan de kaak: de mix. Er is behoorlijk wat gesleuteld aan de opnamen om een goed werkende samenkomst van bijdragen te bieden. De drumpartijen klinken wat kunstmatig terwijl het gitaarspel en de zang juist de smaakmakers zijn.

Persona is mede daardoor wel even wennen. De sterke idee�n hadden nog wat beter uitgelicht mogen worden. De release scoort ontegenzeggelijk op originaliteit. Er staan zelfs nog een rauwe industrial-electroversie van Fit In en een akoestische uitvoering van Milles Silences op het schijfje. Het toont aan dat Justine Daa� zich thuis voelt bij een eigenzinnige mix van metal en elektronische muziek en vooral haar eigen weg volgt. Een moedige beslissing die haar geen groot podium zal opleveren, maar een niche tot gevolg heeft met toegewijde fans.

Tracklist:
1. Metropolis
2. Fit In
3. Mille Silences
4. Hurt People
5. Fit In (Helalyn Flowers Remix)
6. Mille Silences (Acoustic Version)