Dim Days Of Dolor (2016), Arcane Astral Aeons (2018) en Riddles, Ruins & Revelations (2021); herken je het patroon? Bandleider Morten Veland is gek op taal en laat dat terugkomen in de titels van de albums. Er zijn nog wel meer overeenkomsten tussen de drie meest recente full-lengths. Zo is de nieuwe collectie songs de derde met Emmanuelle Zoldan, die zich snel heeft aangepast van achtergrondzangeres naar show-stelende blikvanger.
Er zijn echter ook verschillen. Sirenia heeft een nieuwe drummer, en dat zul je weten ook. Michael Brush (Ark Ascent, Holy Tide, Magic Kingdom) is all over the place. Hoewel de meeste nummers in een standaard vierkwartsmaat geschreven zijn, zorgt de Brit met zijn off-beat-accenten, fills en gevarieerd gebruik van zijn instrument voor een uitdagende luisterervaring. Je verveelt je geen moment. Ook de baspartijen zijn goed te horen, met name in The Timeless Waning, dat net als December Snow alle verschillende elementen het meest organisch integreert.
Net als bij veel soortgenoten de laatste jaren het geval is, heeft ook bij deze internationale informatie het gebruik van synths en samples een hoge vlucht genomen. Dat zorgt ervoor dat bepaalde tracks toegankelijk overkomen, zoals het uitstekende Towards An Early Grave en het swingende Into Infinity. Het blijft echter niet beperkt tot flitsende melodien la Amaranthe, maar Passing Seasons bevat elektronische percussie, Enigma-achtige ambient partijen en techno-achtige partijen.
Dan zijn we er nog niet, want dan hebben we ook nog de gitaarpartijen van componist Morten Veland, die variren van staccato rockende powerakkoorden tot industrial- en melodeathriffs. De psychedelische en blackmetal-elementen van voorganger Arcane Astral Aeons tref je hier echter niet aan. Het brute gitaarwerk en de ambient klanken komen vaak terug, maar die combinatie pakt wisselend uit. Soms is het wat druk en geforceerd. Het kost dan ook de nodige luisterbeurten om de richting te vinden van deze collectie songs.
Bandleider Veland, die ook de bas- en keyboardpartijen heeft ingespeeld, zet hier en daar zijn extreme vocalen in om voor vocale diversiteit te zorgen. Variatie is er ook dankzij Joakim Nss, die terug is van weggeweest als gastzanger. Hij promoveert Downwards Spiral samen met Zoldan tot n van de hoogtepunten. De Franaise kan het ook zonder hulp, zo blijkt uit veel andere tracks, waaronder de geslaagde Desireless-cover Voyage Voyage en Into Infinity, waarin ze zowel haar gewone zangstem als klassieke vocalen laat gelden. Veelal gaat ze voluit, maar in Passing Seasons, The Timeless Waning en December Snow doet ze even rustiger aan en dat betekent dat die tracks een welkome adempauze voor de luisteraar zijn.
Riddles, Ruins & Revelations is namelijk een drukke plaat met een eigenzinnige mix van stijlen. Hoewel de prima zang van Zoldan het focuspunt is, gebeurt er veel omheen met niet alledaags drumwerk en diverse experimenten met elektronica en samples. Deze nieuwe collectie songs scoort wat dat betreft op originaliteit. Toch zal Sirenia er de hoofdprijs niet mee winnen, want hoewel er goede ideen te vinden zijn op deze plaat, pakt de experimenteerdrift niet overal goed uit. De verschillende bijdragen versterken elkaar niet altijd, maar drukken elkaar weg. Erg jammer, want er met betere songwriting had de score hoger uitgevallen.
Tracklist:
1. Addiction No. 1
2. Towards An Early Grave
3. Into Infinity
4. Passing Seasons
5. We Come To Ruins
6. Downwards Spiral
7. Beneath The Midnight Sun
8. The Timeless Waning
9. December Snow
10. This Curse Of Mine
11. Voyage Voyage (Desireless-cover)
