Wanneer er op de meest vreemde plekken in een bandnaam gebruik wordt gemaakt van de Duitse �umlaut�, weten de meeste mensen al hoe laat het is. Het is immers meestal metal van het meest vuige type dat zich � in navolging van het legendarische Mot�rhead - qua bandnaam onderscheidt met dit teken. Primitief keldergeros � la het oude Agent Steel: muziek waarin meestal weinig ruimte is weggelegd voor nuances, maar die vaak een onweerstaanbare aantrekkingskracht bezit. We hadden al B�tcher, Chainbre�ker, Int�xicated en Bl�dw�lf, maar inmiddels kunnen we St�lker aan dat lijstje toevoegen. De Nieuw-Zeelandse speedmetalformatie heeft wel een streepje voor: de band opereert niet bij een stoffig undergroundlabel, maar bij het relatief grote Century Media Records.

Voor de energie en beleving in de muziek maakt dat echter niets uit. Op deze tweede plaat knuppelen de mannen er in een jachtig tempo negen speedmetalkrakers doorheen. Vlijmscherpe riffs, een drummer die het gaspedaal er stevig op houdt en een zanger die venijnige thrashvocalen combineert met hysterische, hoge gilletjes (denk aan Vulture): alle ingredi�nten zijn aanwezig. Wie de razendsnelle opener Of Steel And Fire heeft beluisterd, weet of dit iets van zijn gading is. De acht hierop volgende tracks sluiten naadloos erop aan. Heel af en toe neemt de band wat gas terug, zoals tijdens het intro van het titelnummer, dat met spookachtige synths en omineuze kerkklokken wordt ingeluid, maar al snel wordt het tempo weer opgevoerd.

Holocene's End is met ruim zes minuten de langste track en neigt naar (onver)vals(t)e epic heavy metal � een soort bastaardkind van Manilla Road en de heavymetaluitspattingen van Darkthrone. Het is een aardig experiment, maar de �over the top�-zang begint hier wel enigszins te irriteren. Maar dan volgt na een kleine drie minuten een versnelling met een werkelijk heerlijke riff (die pure Iron Maiden-verering is - hij had z� op het titelloze debuutalbum van de Britse grootmeesters kunnen staan), waarmee de track gered wordt. De rest van Black Majik Terror staat vol met korte, zeer opzwepende krakers als Stalker, Demolition en Intruder (zelfs de titels laten weinig te raden over). The Cross is het meest overtuigend dankzij zijn goede opbouw en ultiem stoere riffs en loopjes.

Het kan niet anders of St�lker breekt bij ieder live-optreden de tent volledig af. De muziek mag dan geen originele noot bevatten, het plezier is er geen seconde minder om. Het helpt dat de muzikanten meer dan gemiddeld overweg kunnen met hun instrumenten. Zo schudt Chris Calavrias met enige regelmaat een korte, flitsende solo uit zijn mouw en produceert bassist/zanger David King de lekkerste basloopjes. Hijs die spandexbroek maar aan, kijk of de kogelriem nog past en neem voor de zekerheid ook de spikes maar mee, want St�lker transporteert je moeiteloos dertig jaar terug in de tijd.

Tracklist:
1. Of Steel And Fire
2. Black Majik Terror
3. Sentenced To Death
4. Stalker
5. Holocene's End
6. Demolition
7. The Cross
8. Iron Genocide
9. Intruder