Wat een ambitieus project! Strangers is een progmusical over vervreemd zijn, waarbij de nummers van de eerste helft die van de tweede helft spiegelen. Bedenkers van het concept en de muziek zijn frontvrouw Noa Gruman en bassist/gitarist/toetsenist Orr Didi. Laatstgenoemde maakt geen deel uit van Scardust, maar schoot in 2015 de band al te hulp toen deze nog Somnia heette. Daarna kwam er een naamswijziging en verscheen met Sands Of Time een indrukwekkende eerste full-length. Daarop komt een veelvoud van stijlen samen, waaronder progressieve metal, koormuziek, folk, rock, pop, fusion, gospel en heavy metal.
Het debuut is al een album van jewelste, maar zijn opvolger is ng ambitieuzer en beter. Allereerst valt op dat de mix helderder is. Dat zorgt er samen met de goede mastering van Jens Bogren voor dat de muziek lekkerder in het gehoor ligt. Doorgaande op dat laatste: het songmateriaal blijft beter hangen dan het oudere. Tantibus II swingt mede dankzij het gospelkoor, het refrein van Stranger kun je zo meezingen en het is onmogelijk om stil te blijven zitten tijdens het folky en van een bluesrockend refrein voorziene Concrete Cages, waarin folkmuzikante Patty Gurdy (ex-Storm Seeker) in de vreugde deelt.
En van de minder geslaagde elementen op het debuutalbum is de extreme zang van Gruman. Gelukkig heeft ze dat zelf ook ingezien en is ze flink aan de slag gegaan met Floor Jansen om verbetering op dat vlak te kunnen tonen. Ze zingt nu verhoudingsgewijs meer met haar gewone zangstem. De paar keer dat er toch extreme zang aan bod komt (met name in de hardste track Over), is dat kortstondiger en overtuigender. Haar enthousiasme is gebleven. De gedrevenheid in haar performance is sterk uitgelicht. Ze werkt hard en dat zorgt hier en daar voor schreeuwerige vocalen, maar tegelijkertijd bezorgt het de plaat karakter en heeft het juist een aantrekkingskracht. Het plezier spat ervan af. Bijvoorbeeld in het jazzy Under, waaruit blijkt dat ze van veel markten thuis is.
Gruman is echter niet het enige unique selling point van Scardust. Iedereen die aan deze plaat heeft bijgedragen, komt in de spotlights te staan. De ene keer is het de bassist of drummer met een solo, de andere keer de sologitarist en toetsenist met een zeer technisch, Dream Theater-achtig loopje. Ook de bijdragen van het Hellscore Choir en het Westbrook Hay Prep School Chamber Choir (dus twee koren) zijn beslist van toegevoegde waarde. Het is wat dat betreft echt een teamprestatie. Een enkele keer is een nummer niet mooi afgerond (Under) of is een partij niet organisch in het geheel ingepast (de synths in Huts).
Strangers vergt net als Sands Of Time meerdere luisterbeurten, want er gebeurt enorm veel. Dat kan zeker de eerste luisterbeurten overweldigend zijn, maar wie het geduld weet op te brengen, ontdekt een heel interessante en ambitieuze release die alle kanten opvliegt en toch genoeg houvast biedt. Het siert de groep dat deze veel risico durft te nemen. De ene keer pakt dat beter uit dan de andere keer. Echter: wie niet waagt, wie niet wint. Strangers is een groeiplaat waarop Scardust uit de bocht durft te vliegen, heel veel plezier heeft en ondertussen ook nog catchy melodien heeft te bieden. Buitengewoon knap gedaan!
Tracklist:
1. Overture For The Estranged
2. Break The Ice
3. Tantibus II
4. Stranger
5. Concrete Cages (feat. Patty Gurdy)
6. Over
7. Under
8. Huts
9. Gone
10. Addicted
11. Mist
