In februari dit jaar verscheen het debuutalbum van Mitochondrial Sun, het soloproject van Niklas Sundin. Een maand later kondigde de Zweedse mede-oprichter van Dark Tranquillity zijn langverwachte vertrek als gitarist bij zijn broodheer aan. Het vele touren brak hem al jaren op en hij wilde zich slechts graag concentreren op het creatieve aspect. Zo blijft hij betrokken bij de melodeathformatie, maar is er ook meer ruimte voor de ontwikkeling van zijn eigen muziek onder de noemer Mitochondrial Sun.

Sundin laat op het selftitled debuutalbum vooral dark ambient en elektronische muziek horen. Een gitaar komt er nauwelijks aan te pas. Ja, in Nyaga. Als je al naar overeenkomsten tussen het eerste en tweede album zoekt, kom je op dat nummer terecht en op het ambient slotstuk Noll Och Intet. Daarnaast zijn er nauwelijks raakvlakken, want Sju Pulsarer bevat juist geen orkestraties en w�l veel gitaarpartijen. Blackmetalriffs en tremololeads bijvoorbeeld. Dat is even schrikken, net als de vele, elektronische blastbeats even wennen zijn. Het kost meerdere luisterbeurten om de nieuwe collectie songs in te laten zinken. Gaandeweg ontdek je bijvoorbeeld dat het geen gitaarpartijen zijn, maar distorted synth-klanken.

Wel is het repetitieve en dronistische geheel zeer sfeervol, want het contrast tussen razernij enerzijds en ambient synthesizerakkoorden en -melodie�n anderzijds werkt goed. Dit blijkt direct al uit de openingstrack, die beelden oproept van de kosmos en van natuurkundige verschijnselen. Daarmee komen we bij de titel, want een pulsar is een snel ronddraaiende neutronenster die elektromagnetische straling uitzendt. De straling ervan wordt waargenomen in de vorm van snelle pulsen. Snel is Sju Pulsarer zeker, want in elke track spelen blasts en tremolopartijen een grote rol.

Hoewel het statische en repetitieve de opzet is, blijft het vanwege de relatief monotone benadering lastig om na vier nummers de aandacht vast te houden. Je moet er echt voor in de mood zijn om het statische, dat soms aan Keep Of Kalessin herinnert, te kunnen accepteren. Het hypnotiserende aspect van de songs pakt de ene keer dan ook wat beter uit dan de andere. De tweede, derde en vijfde track zijn de beste uitwerkingen. Als geheel is Sju Pulsarer helaas minder dynamisch en avontuurlijk dan de eerste ep.

Tracklist:
1. Pulsar 1
2. Pulsar 2
3. Pulsar 3
4. Pulsar 4
5. Pulsar 5
6. Pulsar 6
7. Pulsar 7
8. Noll Och Intet