Sommige bands slaan met hun debuut de spijker op de kop. Andere bands hebben wat rijpingstijd nodig om tot wasdom te komen. Dan is er nog nog een derde groep - en dat is de grootste groep - die het simpelweg niet echt redt. Niet redden is relatief, want het hoeft helemaal niet erg te zijn als je nooit headliner van Wacken wordt. Voor elke band is er wel een niche te vinden. Al is het maar de lokale scene, of de eigen vriendengroep. En wat is er mis mee als je er zelf gewoon plezier in hebt? Niks! Eens kijken waar we Synastry kunnen plaatsen.
Als we kijken naar het debuut, Blind Eyes Bleed (2008), dan gaat de eerste categorie helaas aan de Canadezen voorbij. Het hinkt op twee gedachten. Een geslaagde combinatie van death metal en industrial maken, is als wandelen over een smalle evenwichtsbalk en ondanks indrukwekkende capriolen en geslaagde intensies landen de heren vaker naast dan op de balk. Ook met opvolger Our Memetic Imprints breken de mannen geen potten, waarop men besloot de instrumenten voorlopig maar aan de wilgen te hangen.
Fast foward naar 2020. De band ontwaakt uit zijn coma en doet dat met de ep Civilization's Coma. Hebben wij liggen slapen, of zij? Het antwoord wordt vrij snel duidelijk. Het drie tracks omvattende schijfje is een ruim elf minuten durende oefening met dezelfde ingrediënten als destijds. In een gevecht om de eer slaagt zowel death metal als industrial er niet in om indruk te maken. Daar kan het handjevol thrash-riffs helaas niet veel verandering in aanbrengen. De balans is nog steeds ver te zoeken. Ook op technisch vlak. De heren maken weinig indruk. Het blijft een oefening met vallen en opstaan. Niet dat het nou ver beneden de maat is, maar met een dergelijk programma is de uitgangsscore niet voldoende om mee te dingen naar de hoofdprijs.
Wilt u nog weten hoe het allemaal dan klinkt? Nou vooruit. Bands als Fear Factory en Slipknot hebben duidelijk hun sporen nagelaten, maar de heren lijken nog het meest beïnvloed door Coal Chamber. Spooky core noemden we dat destijds, eind jaren negentig. Later stond het ook te boek als nu-metal, alternative metal en, I kid you not, zelfs gothic metal werd wel eens aangehaald. Wat voor label u ook op Synastry wilt plakken en wat u ook maar van dergelijke bands vindt, het niveau van Coal Chamber is ver buiten bereik.
Het klinkt namelijk allemaal wat stroef en hier en daar geforceerd en goedkoop. Nou zou ik ook niet gelijk een drievoudige flikflak-overslag met gesloten benen weten te produceren na acht jaar slapen, maar dat zou überhaupt niet aan mij besteed zijn. Met een dergelijk optreden stranden de Canadezen simpelweg in de kwalificatieronde. Er moet nog heel wat harder getraind worden om mee te dingen naar de prijzen, al is het de vraag of het er wel inzit na al die jaren. Veel belangrijker is nog de vraag: Is dat wel de bedoeling? Willen de heren wellicht niet gewoon lol maken? Wat regionale gigs spelen en hier en daar een festivalletje pakken? Daar valt natuurlijk wat voor te zeggen. Geef ze eens ongelijk. Als ze echter internationaal door willen breken, moeten ze het ook als dusdanig aanpakken. Dit is niet voldoende.
Tracklist:
1. Civilization’s Coma
2. Dead To Me
3. Narcomancy
