A Dead And Aimless Hum is al een hele tijd uit, maar omdat de plaat in eigen beheer is uitgebracht, heeft Savikko er nog weinig aandacht mee weten te genereren. Toch is dat onterecht. Met deze elf kalme, dreinende nummers weet Shedfromthebody een overtuigend visitekaartje af te geven. Het zoetgevooisde en onbestemde stemgeluid van Savikko geeft de plaat een darkwave-sfeer mee, maar doet zelfs bij vlagen denken aan de warmbloedige klanken van Liv Kristine (ex-Leaves Eyes, ex-Theatre Of Tragedy). Qua stijl sluit het werk echter meer aan bij de muziek van Chelsea Wolfe en A.A. Williams. Haar stemgeluid leidt de luisteraar langs korte, maar diepzinnige tracks, die je het gevoel geven over de rand van een duistere afgrond te lopen, waarbij iedere misstap ertoe kan leiden dat je in de peilloze diepten achterblijft.
De muzikale omlijsting is rauw en staat daarmee in schril contrast met de etherische zanglijnen van Savikko. De riffs zijn voorzien van een flinke laag distortion, maar dringen zich niet op aan de luisteraar. Ze herinneren aan het werk van Jesu en Godflesh - dreigend en monotoon stampend maar zijn minder kolossaal. De tribale, minimalistische drumslagen versterken het hypnotiserende karakter van de muziek verder. Het enige minpunt is dat de nummers aan de korte kant zijn. Mijn vermoeden is dat de muziek op A Dead And Aimless Hum nog veel effectiever zou zijn in langere en meer uitgesponnen soundscapes, die losbreken uit de nog steeds aanwezige songwriter-structuur. Dan zou Savikko ook wat meer kunnen spelen met de dynamiek tussen donker en licht, want daarin schuilt de meeste overtuigingskracht van het album.
Hoewel niet ieder nummer even opmerkelijk is, kent A Dead And Aimless Hum een fijne flow. Deze componiste heeft dan ook een interessant debuut afgeleverd, dat zeker niet zou misstaan op een festival als Roadburn. Luistertips: Hyaline en Cherubian Hand.
Tracklist:
1. Pathea
2. Hum
3. Sol
4. Hyaline
5. Curl
6. Cherubian Hand
7. Axhide
8. Paso Fino
9. Veins
10. A Better Place
11. A Disintegration
