Het zat er natuurlijk aan te komen. De Zweed, die ook in The Night Flight Orchestra speelt, liet de laatste jaren samen met zijn bandmakkers al horen zich niet te beperken tot melodeath, maar verschillende stijlen te verkennen. Zo blijkt onder meer uit Verkligheten (2019) en het werk van The Night Flight Orchestra.
De nieuwe ep spant de kroon. In de kolos van een titeltrack hoor je achtereenvolgens progrock, groove en prog metal, black en heavy metal, classic rock en zelfs jazz. Wat vooral knap is, is dat de compositie ondanks die combinatie van genres niet ontspoort. Natuurlijk kost het meerdere luisterbeurten om alles te doorgronden, maar het refrein en de terugkerende elementen bieden de nodige houvast. Iedereen toont op indrukwekkende wijze zijn muzikale kunnen en Bjrn Speed Strid imponeert met een arsenaal aan verschillende zangtechnieken.
De andere nummers heeft u al kunnen beluisteren, want er zijn al clips van verschenen. Ze zijn toegankelijker dan de epic, maar er gebeurt alsnog van alles: van de jarentachtigsynths, blasts en het strijkinstrumentenoutro in het stampende Feverish tot de technische melodeathriffs en het opbeurende refrein in Desperado, van de slidegitaar in Death Diviner (die nog wat prominenter in de mix had mogen staan) tot de heavymetalriffs en het relaxte progrock-einde in de meest recent geschreven track The Nothingness And The Devil.
A Whisp Of The Atlantic toont de geslaagde aanpak van de experimenteerdrift van de Zweedse groep, die bekendstaat om zijn melodeath. Daarvan komen nog wel wat elementen terug op deze ep, maar het kwintet voelt zich hoorbaar comfortabel in het doorbreken van grenzen. Dat experimentele zal niet iedere oldschoolfan waarderen, maar dat Soilwork hier kwaliteit van de bovenste plank biedt, is zeer duidelijk. Bovendien spat de speelvreugde eraf. Dit is werkelijk een uitstekende ep.
Tracklist:
1. A Whisp Of The Atlantic
2. Feverish
3. Desperado
4. Death Diviner
5. The Nothingness And The Devil
