Een risico bij dergelijke instrumentele platen is dat de muziek vervalt in technische hocuspocus die misschien vanuit muzikaal oogpunt bijzonder knap is, maar voor de niet geoefende luisteraar in een complexe en niet te doorgronden brij eindigt. Daar is op Terminal Velocity echter totaal geen sprake van. Natuurlijk hoort iedere leek hoe fantastisch het gitaarwerk van Petrucci in elkaar zit en hoe enorm knap het spel vanuit technisch oogpunt is. Maar wat nog veel belangrijker is: de New Yorker is niet vergeten om die technische begaafdheid te kanaliseren in pakkende en goed in elkaar zittende, spannende composities. Het is de wisselwerking tussen onnavolgbaar gitaarspel en heerlijke melodien die van Terminal Velocity een echte topschijf maakt.
Knap is bovendien dat iedere track zijn eigen gezicht heeft. Ondanks het ontbreken van een zanger is de diversiteit bijzonder groot. Zo ligt het titelnummer qua stijl het dichtst bij Petruccis werk bij Dream Theater, terwijl The Oddfather juist opvalt door de staccato ritmes en het Gojira-achtige gepiel. Gemini verrast met zijn originele flamencopassage, die kunstig in de track is verweven. In het ingetogen, meanderende Out Of The Blue horen we de invloeden van Carlos Santana in het spel van Petrucci (let maar eens op het gevoelige, huilende gitaarwerk), terwijl Snake In My Boot juist weer een stoere rocker is (de hoofdriff had z door Guns N' Roses geschreven kunnen worden).
Het absolute hoogtepunt van het album is het veelzeggend getitelde Happy Song. De track doet zijn naam eer aan en straalt vooral optimisme en elan uit, verpakt in een muzikale omlijsting die onweerstaanbaar is. De combinatie van frisse melodielijnen en goed getimed soleerwerk maakt dat deze track aandoet alsof Dragonforce een Bon Jovi-nummer schrijft (en neem het van mij aan: die onwaarschijnlijke combinatie klinkt veel beter dan ze op papier lijkt!). Zo etaleert Petrucci in iedere track zijn klasse, met een frivoliteit die verfrissend werkt. Hij wordt bijgestaan door gelouterde muzikanten in de personen van bassist Dave LaRue (Flying Colors) en meesterdrummer Mike Portnoy, die de vele avontuurlijke zijpaden van Petrucci moeiteloos bijbenen. Producer Andy Sneap voorziet het geheel bovendien van een uitstekende eindmix.
Terminal Velocity is een veelzijdig en uitstekend in elkaar zittend werk geworden. Door de afwisseling van het materiaal en de aandacht die aan de composities is besteed, is het bovendien een album dat uitnodigt tot herhaaldelijke luisterbeurten. Technisch hoogstaand n toegankelijk: een prestatie van formaat!
Tracklist:
1. Terminal Velocity
2. The Oddfather
3. Happy Song
4. Gemini
5. Out Of The Blue
6. Glassy-Eyed Zombies
7. The Way Things Fall
8. Snake In My Boot
9. Temple Of Circadia
